Το έργο “Επισκοπούντες” του Λουκιανού θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή την Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018 στις 9 το βράδυ στο Δημοτικό Θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης” (Νάξου & Σταυράκη) από το Εργαστήριο Τέχνης και Λόγου “ΘΕΣΠΙΣ” με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Πρόκειται για μία διασκευή του έργου του Λουκιανού “Χάρων ή Επισκοπούντες” σε διδακτικό και κωμικό μοτίβο, κατάλληλο για όλες τις ηλικίες, όπου ο μόνιμος κάτοικος του Άδη ανεβαίνει πάνω στη γη και με τη βοήθεια του Ερμή παρατηρεί τα ενδιαφέροντα και τις επιδιώξεις των ανθρώπων σχολιάζοντας τα από την οπτική γωνία του θανάτου και της μεταθανάτιας ζωής.
Τη θεατρική διασκευή και τους διαλόγους έχει αναλάβει ο Γιώργος Κλήμης, τη σκηνοθετική επιμέλεια ο Πάνος Καλογρίδης, τα σκηνικά ο Εξηκίας Τριβουλίδης και ο Βασίλης Γιαννακός, τα θεατρικά κουστούμια ο Αντώνης Χουρής, και τη μουσική επένδυση ο Πάνος Καλογρίδης.
Πρωταγωνιστούν: Ταξιδευτής – Πάνος Καλογρίδης, Νύμφη του θεού Ερμή Α’ – Γαλάτεια Παρασκευοπούλου, Νύμφη του θεού Ερμή Β’ – Beatrice Antreotti, Λουκιανός και Κροίσος – Γιώργος Κλήμης, Συνοδός Ταξιδευτή – Θανάσης Νινιός, Σόλων – Αδάμ Κυργοτάσης, Συνοδός του θεού Ερμή – Tina Grieco, Αξιωματικός – Ηλίας Βουνισέας και Οπλίτης – Δημήτρης Λιονέτης.
Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου
Ο Λουκιανός εμφανίζεται κι αφού δημιουργεί ανάλογο σατιρικό κλίμα παρουσιάζει τον Χάροντα να αφυπνίζεται από αίσθημα περιέργειας, το οποίο τον κινητοποιεί να αποκτήσει γνώση για τον τρόπο ζωής των ανθρώπων πάνω στη γη. Μετά από πολλές βασανιστικές σκέψεις, ο Χάροντας παίρνει την απόφαση να αφήσει το πλοιάριο και να γίνει για πρώτη φορά ταξιδευτής, μαζί με τον βοηθό του. Εγκαταλείπει το σκοτεινό βασίλειο του Άδη και ανεβαίνει στον κόσμο των θνητών για να διαπιστώσει προσωπικά τι επικρατεί μιας και μέχρι τώρα μόνο τις γκρίζες σκιές των ανθρώπων έχει συναντήσει. Εκεί τον καλοδέχονται οι Νύμφες του Θεού Ερμή, ενώ ο ίδιος μεταμορφώνεται σε έναν άχρονο παρατηρητή, που μέσω της ορθής λογικής προσπαθεί να κατανοήσει τα παράλογα της καθημερινής ζωής των θνητών, αλλά και να επέμβει διορθώνοντας τα κακώς κείμενα ώστε οι άνθρωποι να αλλάξουν νοοτροπία. Όσο όμως κι αν προσπαθούν οι Νύμφες να του υπενθυμίσουν ότι αυτό απαγορεύεται, τόσο η κατάσταση της ψυχικής του έντασης μεγαλώνει, ιδιαίτερα όταν διαπιστώνει την αλαζονεία των ισχυρών και τον πόνο των αδυνάτων μέσα σε ένα πλαίσιο κοινωνικών αναταραχών κι ανισοτήτων που οδηγεί σε διαχρονική ματαιοδοξία. Ο Χάροντας καταλήγει απογοητευμένος, κατανοεί ότι δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει μία παγιωμένη κατάσταση, αφού οι περισσότεροι θνητοί το μόνο που επιθυμούν σε κάθε πράξη του βίου τους είναι ο ο υλικός πλούτος και το προσωπικό τους όφελος χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό. Οι θνητοί ποτέ δεν υπολογίζουν ότι κάποια στιγμή θα τα χάσουν όλα και εκεί τον τελευταίο λόγο θα τον έχει ο ταξιδευτής.
Για περισσότερες πληροφορίες: http://theatrical-thespis.emyspot.com/
