Για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά το Φεστιβάλ Αντίβαρο ετοιμάζεται να σηκώσει την αυλαία του κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής του 2020 και να υποδεχτεί τους θεατρόφιλους του Ρεθύμνου στο μικρό, κομψό, ατμοσφαιρικό θέατρο που έχει με δικά της μέσα δημιουργήσει στο κτήριο του Κέντρου Κρητικής Λαϊκής Τέχνης, στην οδό Κριτοβουλίδου 17 στο Ρέθυμνο. Το Φεστιβάλ συνεχίζει τις προσπάθειές του να συνδέσει το πλούσιο θεατρικό γίγνεσθαι της Αθήνας με τις προσδοκίες μιας μικρής νησιωτικής πόλης για ποιοτική ψυχαγωγία. Το κοινό θα βρεθεί συμμέτοχο σε μία σειρά επιτυχημένων παραστάσεων, οι οποίες κέντρισαν το ενδιαφέρον της πρωτεύουσας και τώρα έρχονται να ανανεώσουν τη θεατρική ζωή της Κρήτης, ενώ θα παρακολουθήσει και την καινούργια δουλειά της ομάδας Αντίβαρο . Το Φεστιβάλ Αντίβαρο είναι ένα μικρής κλίμακας, «χειροποίητο», καθαρά εθελοντικό, μη κερδοσκοπικό, το μεγαλύτερο χειμερινό θεατρικό Φεστιβάλ στο νησί μας (Λεπτομέρειες και φωτογραφίες από το Φεστιβάλ Αντίβαρο στην ιστοσελίδα μας www.antivaro.com).
Σημαντική καινοτομία των 4 πρώτων χρόνων του Φεστιβάλ, που μας κάνει να αισθανόμαστε αυξημένη ευθύνη απέναντι στο συνεχώς αυξανόμενο κοινό μας, αποτελεί το γεγονός ότι δεν έχει επιχορηγηθεί ως τώρα στο ελάχιστο από φορέα της Πολιτείας ή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Καλύπτει τα έξοδά του αποκλειστικά από το εισιτήριο των θεατών του, το οποίο μάλιστα διατηρεί εδώ και 4 χρόνια στα ίδια χαμηλά επίπεδα (6, 8, 10 Ευρώ).
Στον 5ο χρόνο λειτουργίας του το Φεστιβάλ Αντίβαρο γίνεται διεθνές. Πρώτη τιμώμενη χώρα είναι η Γαλλία, στην οποία η Ελλάδα χρωστά σε μεγάλο βαθμό την θεατρική της αναγέννηση. Από την αρχή του 20ού αιώνα και για δεκαετίες το ελληνικό κοινό και ο θεατρικός κόσμος της χώρας παρακολουθούν πολύ στενά τις εξελίξεις στη γαλλική πρωτεύουσα σε επίπεδο δραματουργίας, υποκριτικής, σκηνογραφίας, σκηνοθεσίας, σκηνικής μουσικής. Θίασοι και μεμονωμένοι ηθοποιοί ταξίδεψαν συχνά στην ελληνική πρωτεύουσα, ενώνοντας θεατρικά τις δυο χώρες.
Στην οργανωτική επιτροπή του Φεστιβάλ έφτασαν τρεις πολύ σημαντικές προτάσεις από τη Γαλλία, καθεμιά διαφορετικού στυλ, πολύ υψηλής αισθητικής και ποιότητας και με στενότερη ή ευρύτερη σύνδεση με την Ελλάδα. Τις παραθέτουμε εδώ με τη σειρά που αντικατοπτρίζει την προτεραιότητα που έχουν για μας, συμπληρωμένες από προτάσεις που σχετίζονται με τη γαλλική θεατρική κουλτούρα αλλά προέρχονται από τον ελλαδικό χώρο:
- Maya, a voice: Η παρισινή ομάδα Barefoot παρουσιάζει ένα μουσικό θέαμα εμπνευσμένο από τη ζωή της Μάγιας Αγγέλου. Μας συστήνει έτσι μια πρωτοπόρα φωνή των Αμερικανικών γραμμάτων, εν πολλοίς άγνωστη στην Ευρώπη, η οποία έχει όμως ξεχωριστό ενδιαφέρον. Η Μάγια Αγγέλου ήταν από τις πρώτες Αφροαμερικανίδες συγγραφείς που συζήτησαν δημόσια την προσωπική τους ζωή και μια από τις πρώτες που κράτησαν τον κύριο ρόλο των βιβλίων τους για τον ίδιο τον εαυτό τους. Παρόλο που έχει προταθεί για βραβείο Πούλιτσερ για τα ποιήματά της, σημαντικότερό της έργο παραμένει η εξάτομη αυτοβιογραφία της. Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Eric Bouvron (Βραβείο Μολιέρος 2016 για το ανέβασμα του έργου Les Cavaliers του Joseph Kessel) φέρνει την παράσταση αυτή στο 5ο Φεστιβάλ Αντίβαρο, λίγο πριν ταξιδέψει στο Φεστιβάλ της Αβινιόν.
- La distance de la Lune: Η θεατρική ομάδα Les Hétérotopistes παρουσιάζει μια νέα εκδοχή τη παράστασης που πρωτοδοκιμάστηκε στο Φεστιβάλ Θεάτρου τον Ιούνιο. Το κείμενο βασίζεται στη νουβέλα του Ίταλο Καλβίνο Le cosmicomiche. Les Hétérotopistes ειδικεύονται στο σωματικό θέατρο και υπόσχονται μια θεαματική παράσταση χτισμένα με πολύ απλά υλικά, προσεγγίζοντας έτσι την ουσία της θεατρικής επικοινωνίας.
3 Elle Voulait mourir et aller à Paris. Ήθελε να πεθάνει και να πάει στο Παρίσι των Joachim Latarjet Alban Lefranc από την παρισινή ομάδα Oh oui (Joachim Latarjet, Alexandra Fleischer). «Για να παντρευτούν οι γονείς μου, οι παππούδες μου έθεσαν τρεις όρους: Τα παιδιά να βαφτιστούν χριστιανοί ορθόδοξοι. Τα παιδιά να έρχονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Τα παιδιά να μιλάνε ελληνικά. Βαφτίστηκα χριστιανός ορθόδοξος. Πήγαινα στην Ελλάδα κάθε καλοκαίρι. Δεν μιλάω πολύ καλά ελληνικά. Με αφετηρία αυτό το ‘σύμπτωμα’ -να μη μιλάω τη μητρική μου γλώσσα- θέλησα να μιλήσω με τη μητέρα μου, προσπαθώντας να καταλάβω για ποιο λόγο μου αρνήθηκε την είσοδο στον ελληνικό της ‘κόσμο’». Ο Joachim Latarjet ανεβάζει στη σκηνή την οικογενειακή του ιστορία και αγγίζει με τον πιο αποτελεσματικό και καίριο τρόπο το ζήτημα των ταυτοτήτων σε έναν ρευστό και συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο.
- Remi De Vos, Jusqu a se que la mort nous separe (Μέχρι να μας χωρίσει ο θάνατος), μετάφραση Βασίλη Ν. Φίλια. Η ομάδα Αντίβαρο παρουσιάζει το έργο συστήνοντας στο ελληνικό κοινό της περιφέρειας έναν πολύ σημαντικό εκπρόσωπο της σύγχρονης γαλλικής δραματουργίας. Το θέμα του έργου -η κηδεμονία των επιλογών ενός πετυχημένου νεαρού άντρα από τη δυναμική μητέρα του- αν και οικείο είναι απολύτως σύγχρονο και προφανώς διαχρονικό, με ισχύ και στις δυο κοινωνίες, ελληνική και γαλλική.
- Η Comédie Française στην οθόνη Μεταφορά της γνωστής δράσης του Γαλλικού Ινστιτούτου από την έδρα του στην Αθήνα στις τρεις μεγαλύτερες πόλεις της Κρήτης με προβολή των μαγνητοσκοπημένων παραστάσεων Ηλέκτρα/Ορέστης και Βρετανικός. Υπενθυμίζεται ότι η πρώτη παράσταση παίχτηκε στη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού στην Επίδαυρο, αποκομίζοντας εξαιρετικά σχόλια από κοινό και κριτικούς.
- Θέατρο του Νέου Κόσμου: Ο γιος του Φλοριάν Ζελλέρ/ Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος. Παίζουν: Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Δέσποινα Κούρτη, Άννα Καλαϊτζίδου, Δημήτρης Κίτσος, Γιώργος Μακρής. Ο 17χρονος Νικολά περνάει μια δύσκολη φάση ύστερα από το χωρισμό των γονιών του. Είναι αδιάφορος, έχει παρατήσει το σχολείο, λέει ψέματα. Η μητέρα του έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά, κι ο Νικολά σκέφτεται πως θα ήταν καλύτερα να πάει να μείνει με τον πατέρα του, που ζει με την καινούρια του σύντροφο και το μωράκι που έχουν αποκτήσει πρόσφατα… Όμως, παρ’ όλες τις προσπάθειες του πατέρα, το πείραμα δεν πετυχαίνει. Όπως πέφτει στο κενό και η προοπτική της ψυχιατρικής βοήθειας. Ο άλλος, ο έφηβος, με όση φροντίδα κι αν περιβάλλεται, παραμένει ένας άγνωστος, ένα άλυτο αίνιγμα, και η αγάπη δεν μπορεί να κάνει το θαύμα της. Σύμφωνα με τους Times, ο Ζελλέρ είναι «ο πιο συναρπαστικός θεατρικός συγγραφέας της εποχής μας».
Στόχος μας είναι να φιλοξενηθούν στο φετινό Φεστιβάλ Αντίβαρο όλες ή κάποιες από τις παραπάνω παραγωγές και με μια από τις παραπάνω να γιορταστεί και η παγκόσμια ημέρα γαλλοφωνίας στις 20 Μαρτίου. Θεωρούμε ωστόσο ότι η παρουσίαση αυτών των τόσο φιλόδοξων παραγωγών μόνο σε μια πόλη της Κρήτης και σε ένα θέατρο με μέγιστη χωρητικότητα 90 θεατών περιορίζει ασφυκτικά την εμβέλεια των παραστάσεων αυτών. Θα θέλαμε λοιπόν να συζητήσουμε το ενδεχόμενο παράλληλης φιλοξενίας των παραστάσεων αυτών στις υπόλοιπες πόλεις της Κρήτης που διαθέτουν σχετικά ικανοποιητική θεατρική υποδομή (Ηράκλειο, Χανιά, Σητεία, Ιεράπετρα) και επομένως την πιθανότητα διάχυσης των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Αντίβαρο σε όλο το νησί.
