22o Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας 15-26 Ιουλίου 2016

a3f98b47-1b20-44c3-89a6-e630e03201f7Πέμπτη 21,  Παρασκευή 22 & Σάββατο 23 /7 /2016
Καλλιτεχνική Διευθύντρια: Κατερίνα Κασιούμη
Από τη Μεγάλη Βρετανία στο 22ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας
Candoco Dance Company, Siobhan Davies & David Hinton
Στο κύριο πρόγραμμα όσο και στις παράλληλες εκδηλώσεις του 22ου Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας σημαντική είναι και η παρουσία της βρετανική χορευτικής σκηνής.  Η φημισμένη ομάδα Candoco Dance Company, που αποτελείται από αρτιμελείς και μη χορευτές, θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τα έργα δύο καταξιωμένων χορογράφων, των Aλεξάντερ Γουίτλεϋ (Alexander Whitley) και Τόμας Χάουερτ (Thomas Hauert) στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας. Επιπλέον,  στον ίδιο χώρο παρουσιάζονται τόσο η ταινία All This Can Happen που είναι το αποτέλεσμα της πρώτης συνεργασίας ανάμεσα στην εμβληματική φυσιογνωμία του βρετανικού σύγχρονου χορού, της χορογράφου Σιβόν Ντέιβις (Siobhan Davies και στον βραβευμένο σκηνοθέτη ταινιών Ντέιβιντ Χίντον (David Hinton), όσο και  η εγκατάσταση/ταινία The Running Tongue, που είναι ένα αποτέλεσμα της δημιουργικής συνεργασίας της Σιβόν Ντέιβις, του Ντέιβιντ Χίντον  με καλλιτέχνες ήχου, κινουμένων σχεδίων και 22 καλλιτέχνες του χορού. Με την ευκαιρία των προβολών ο Ντέιβιντ Χίντον, θα βρίσκεται στο 22ο Φεστιβάλ για μία ανοιχτή βραδιά  Screendance – συνομιλίας και ανταλλαγής με έναν καλλιτέχνη που κινείται στα όρια συνάντησης χορού, κίνησης, φιλμ και εικόνας.
Παρασκευή 22 & Σάββατο 23 /7 /2016, στις 20:00
ΜΕΓΑΡΟ ΧΟΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ [ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΙΘΟΥΣΑ]
Beheld & Notturnino

Candoco Dance Company
Η ομάδα Candoco Dance Company από τις πιο φημισμένες ομάδες, αποτελείται από αρτιμελείς και μη χορευτές, επισκέπτεται την Καλαμάτα με δύο “πρεμιέρες” για την Ελλάδα: τα  έργα των δύο καταξιωμένων χορογράφων, Aλεξάντερ Γουίτλεϋ (Alexander Whitley) και Τόμας Χάουερτ (Thomas Hauert). Ακολουθώντας την πρακτική της πρόσκλησης σε διεθνούς φήμης χορογράφους, η ομάδα έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα υψηλού επιπέδου, ποιοτικό ρεπερτόριο, ενώ παράλληλα παρέχει εκπαιδευτικά προγράμματα που κάνουν το χορό προσβάσιμο σε όλους.
Σημειώνουν οι Καλλιτεχνικοί Συν-Διευθυντές της ομάδας ο Pedro Machado  και η Stine Nilsen: Συνεργαζόμαστε με χορογράφους που ενδιαφέρονται να διερευνήσουν την κίνηση, να ωθήσουν τους χορευτές στο καινούργιο. Το όραμα των χορογράφων και η δυναμική των χορευτών αποτελούν τον πυρήνα της Candoco Dance Company. Η μικτή σύστασή μας –χορευτές με και χωρίς αναπηρία– εμπλουτίζει τη δουλειά μας. Έχουμε επιλέξει ποικίλες προσεγγίσεις στη χορογραφία, έτσι ώστε οι παραγωγές μας να αναδίδουν φρεσκάδα, τόλμη, να είναι απροσδόκητες. Θέλουμε να συνεργαζόμαστε με χορογράφους που αμφισβητούν την ίδια τους την οπτική, ωθώντας διαρκώς στα όριά του το χορό ως τέχνη και τον τρόπο παρουσίασής του. Θέλουμε η παράσταση να φανερώνει κάτι γι’ αυτούς που χορεύουν, να αποκαλύπτει την ανθρώπινη διάσταση, πάντα. Θέλουμε να μπορεί να «βλέπει» το κοινό τους χορευτές μέσα από τη χορογραφία. Μέσα από ένα μικτό πρόγραμμα, με δύο ή τρία έργα ανά παράσταση, προσπαθούμε να αναδείξουμε αρκετές πτυχές των χορευτών μας, τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους κινούνται και σχετίζονται με το κοινό.
Beheld
Διάρκεια: 30΄
Ιδέα – Χορογραφία – Σκηνοθεσία: Alexander Whitley
Σχεδιασμός φωτισμών: Jackie Shemesh
Σκηνικά και σχεδιασμός κοστουμιών: Jean-Marc Puissant
Κατασκευή κοστουμιών: Sasha Keir
Κατασκευή σκηνικών: Jessica Dixon, Amanda Barrow
Μουσική: Nils Frahm, επεξεργασμένη από τον Rutger Zuydervelt
Φωτογραφία: Hugo Glendinning
Χορεύουν: Megan Armishaw, Joel Brown, Tanja Erhart, Adam Gain, Jason Mabana
Laura Patay, Toke Broni Strandby
Παραγγελία του Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance,
με την υποστήριξη του The Idlewild Trust.
Το Beheld δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 2015 για την ομάδα χορευτών με και χωρίς αναπηρία Candoco Dance Company. Το έργο προέκυψε μέσα από μια διαδικασία «εξερεύνησης» των χορογραφικών ιδεών, και του μετασχηματισμού τους σε υλικά στοιχεία, ως μέρος του σκηνικού αλλά και ως συνέχεια του σώματος, στην αναζήτηση νέων τρόπων θέασης της κίνησης. Οι επτά χορευτές παλεύουν με μεγάλα κομμάτια υφάσματος, που αρχικά μοιάζει να ντύνουν το σώμα τους (για τις ανάγκες του έργου χρησιμοποιήθηκαν 100 μέτρα λίκρα), καλύπτουν, αποκαλύπτουν, περιορίζουν και διευρύνουν την κίνηση και το χώρο. Μέσα από το συγχρονισμό των κινήσεων ολοκληρώνεται σταδιακά μια διαδικασία διαμόρφωσης και αναδιαμόρφωσης του επι σκηνής θεάματος, που μας προκαλεί να επανεξετάσουμε το πώς και το τι τελικά βλέπουμε. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2015 στο Laban Theatre του Λονδίνου.
Notturnino
Διάρκεια: 35΄
Χορογραφία: Thomas Hauert
Βοηθός χορογράφου: Liz Kinoshita
Σχεδιασμός φωτισμών: Chahine Yavroyan
Σχεδιασμός κοστουμιών: Nατάσα Σταματάρη
Ηχητικό υλικό από το Tosca’s Kiss (1984) του Daniel Schmid, T&C Film
Φωτογραφία: Benedict Johnson
Χορεύουν: Megan Armishaw, Joel Brown, Tanja Erhart, Adam Gain, Andrew Graham, Jason Mabana, Laura Patay, Toke Broni Strandby
Παραγγελία του Live at LICA, με την υποστήριξη του Platform, Islington και του Greenwich Dance.
O βραβευμένος Ελβετός χορογράφος Thomas Hauert δημιούργησε για την ομάδα Candoco το Notturnino (2014), παιχνιδιάρικο αλλά και οδυνηρό έργο, εμπνευσμένο από το ντοκιμαντέρ Tosca’s Kiss, μια συγκινητική φιλμογράφηση της ζωής συνταξιούχων τραγουδιστών όπερας σ’ έναν οίκο ευγηρίας, το οποίο και ίδρυσε ο Τζουζέπε Βέρντι, στο Μιλάνο.
Το Notturnino είναι αυτοσχεδιαστικό, με σαφή ωστόσο δομή, και κάθε παράστασή του αποτελεί μια μοναδική εμπειρία. Δηλώνει ο Thomas Hauert: «Ο χορός με γοητεύει κυρίως ως προς την αίσθηση της κίνησης και τα συναισθήματα που αυτή γεννά. Η έμπνευση για το Notturnino γεννήθηκε από ένα φιλμ, την όπερα και τους χορευτές της ομάδας Candoco. Το σάουντρακ με τις φωνές των γερασμένων τραγουδιστών που «αναβιώνουν» σκηνές από όπερες και μιλούν για τη ζωή τους, και με τους ήχους της καθημερινότητάς τους στον οίκο ευγηρίας, μου φέρνει στο νου πρόσωπα και καταστάσεις, αφυπνίζει αναμνήσεις.
Ο χορός πρέπει, λοιπόν, να προσθέτει ένα νέο στρώμα υφών και αισθήσεων, αντί να οπτικοποιεί τον ήχο. Ελπίζω το έργο αυτό να προκαλεί διαφορετική αντίδραση σε κάθε ακροατή, ανασύροντας τα προσωπικά βιώματα, τις ευαισθησίες και ανησυχίες του. Βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό, που για μένα είναι αναγκαίος, είτε κατά τη διαδικασία δημιουργίας είτε επί σκηνής, καθώς πιστεύω ότι το σώμα μπορεί να κινηθεί πολύ πιο περίπλοκα, αν του επιτρέψουμε να ακολουθήσει τη διαίσθηση και δεν το περιορίσουμε σε συνειδητά επεξεργασμένες φόρμες.»
ΜΕΓΑΡΟ ΧΟΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ  ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ
Πέμπτη 21,  Παρασκευή 22 & Σάββατο 23 /7 /2016
·        All This Can Happen
·         The Running Tongue
των Siobhan Davies & David Hinton
Παρασκευή 22 /7/2016, στις 18:00
· Screendance //60΄
Oμιλία του David Hinton – Συζήτηση
Το All This Can Happen και το Running Tongue θα μπορούσαν να περιγραφούν ως τολμηρά εγχειρήματα, μέσα από τα οποία συναντιούνται οι τέχνες του χορού, της φωτογραφίας και του κινηματογράφου. Στο πλαίσιο συνεργασίας που διαμόρφωσε η Σιβόν Ντέιβις, καλλιτέχνες με διαφορετικές προσεγγίσεις, μέσα και αισθητικές κλήθηκαν να συν-δημιουργήσουν, εξερευνώντας τις μοναδικές δυνατότητες που προσφέρει χορογραφικά η κινηματογραφική εικόνα.
· Η ταινία All This Can Happen είναι το αποτέλεσμα της πρώτης συνεργασίας ανάμεσα στην εμβληματική φυσιογνωμία του βρετανικού σύγχρονου χορού, της χορογράφου Siobhan Davies και στον βραβευμένο σκηνοθέτη ταινιών David Hinton. Βασισμένο στη νουβέλα του Ρόμπερτ Βάλζερ  Ο περίπατος (1917), που περιγράφει τις σκέψεις ενός συγγραφέα ενώ κάνει τον περίπατό του, το φιλμ αποτελεί ένα στοχασμό για την καθημερινότητα, και συμπυκνώνει τις κοινές καλλιτεχνικές αναζητήσεις των δύο δημιουργών. Βασισμένο κυρίως σε φωτογραφίες από το αρχείο του British Film Institute, το All this Can Happen είναι μια χορογραφία εικόνων με στόχο να αναδειχθούν πτυχές της καθημερινότητας που συχνά μένουν αθέατες. Το έργο έχει προβληθεί σε περισσότερες από 21 χώρες.
Η εγκατάσταση/ταινία The Running Tongue είναι αποτέλεσμα της δημιουργικής συνεργασίας της αγγλίδας χορογράφου Σιβόν Ντέιβις (Siobhan Davies), του σκηνοθέτη  Ντέιβιντ Χίντον (David Hinton), καλλιτεχνών ήχου, κινουμένων σχεδίων και 22 καλλιτεχνών του χορού. Ο θεατής παρακολουθεί όρθιος, και για όση ώρα επιθυμεί, την εικόνα μιας αθλήτριας, σε φυσικό μέγεθος, που τρέχει, ενώ κατά τη διάρκεια αυτής της εικόνας παρεμβάλλονται σκέψεις και εικόνες που χτίζουν πολλές και διαφορετικές ιστορίες, δίνοντας την αίσθηση ότι η γυναικεία φιγούρα ταξιδεύει ανά το χρόνο και το χώρο. Το έργο προβάλλεται αδιάλειπτα, διατηρώντας μία σταθερή βάση αλλά παράλληλα αλλάζει συνεχώς, δημιουργώντας κάθε φορά μια νέα ιστορία, ένα νέο νόημα.
Με αφορμή την παρουσίαση στο 22ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας των πολυδιάστατων κινηματογραφικών δημιουργιών All This Can Happen και The Running Tongue, ο βραβευμένος βρετανός σκηνοθέτης David Hinton μιλάει για τη συνεργασία του με την ιστορική μορφή του σύγχρονου βρετανικού χορού Siobhan Davies. Μια αφορμή γνωριμίας, συνομιλίας και ανταλλαγής με έναν καλλιτέχνη που κινείται στα όρια συνάντησης χορού, κίνησης, φιλμ και εικόνας.
(Μέγαρο Χορού-Στούντιο, Παρασκευή 22.7.2016, 18:00)
Αναλυτικά
Πέμπτη 21 & Παρασκευή 22.7.2016,  στις 22:00
ΜΕΓΑΡΟ ΧΟΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ [ΒΕΡΑΝΤΑ]
Ελεύθερη είσοδος
All This Can Happen, 50΄
Tαινία των Siobhan Davies & David Hinton
Siobhan Davies Dance Siobhan Davies Dance
Αφήγηση: John Heffernan
Μουσική: Chu-Li Shewring
Μοντάζ: Danny McGuire
Συμπληρωματικό μοντάζ: Matthew Killip
Εκτέλεση παραγωγής: Franck Bordese
Υπεύθυνη αρχειακού υλικού: Martha Wailes
Στιγμιότυπα βίντεο: Lucie Sheppard (αρχική επιλογή) & Piera Buckland, Zoë Dickin (συμπληρωματική έρευνα)
Μείξη ήχου: Peter Hodges
Ψηφιακό μοντάζ – Χρωματική επεξεργασία εικόνας: Torquil Dearden
Σχεδιασμός τίτλων: Marc Marazzi
Παραγωγή: Nina Baker, Robyn Cabaret, Eva Martinez, Alison Proctor, Rob Prouse
Από τη νουβέλα Ο περίπατος του Robert Walser, με την ευγενική παραχώρηση του Robert Walser Foundation και της Ένωσης Ελβετών Συγγραφέων. Μετάφραση του Christopher Middleton, με την άδεια των Profile Books and Farrar, Straus and Giroux, LLC.
Εκείνος που περπατά πρέπει να παρατηρεί και να μελετά, με υπέρτατη αγάπη και προσοχή, το παραμικρό ζωντανό πράγμα.
Τα πιο υψηλά και τα πιο ταπεινά, τα πιο σοβαρά και τα πιο αστεία πράγματα είναι γι’ αυτόν εξίσου αγαπητά, ωραία και πολύτιμα.
Robert Walser, Ο περίπατος (1917)
Το ενδιαφέρον της Σιβόν Ντέιβις για το πώς άλλες μορφές τέχνης μπορούν να συνομιλήσουν με τη χορογραφία, αλλά και η επιθυμία της για συνεργασία με νέους και καταξιωμένους καλλιτέχνες από διάφορα πεδία, οδήγησαν την Ντέιβις στη δημιουργία δύο έργων σε συνεργασία με τον κινηματογραφιστή David Hinton: το All This Can Happen και το The Running Tongue. Και για τα δύο έργα οι καλλιτέχνες εμπνέονται από τη δουλειά του ερευνητή του 19ου αιώνα Étienne-Jules Marey (1830-1904), από τους πρώτους που προσπάθησαν να καταγράψουν φωτογραφικά την ανθρώπινη κίνηση.
«Η Σιβόν Ντέιβις πιστεύει στο χορό. Πιστεύει ότι ο χορός είναι μια αυτόνομη τέχνη, εξίσου κατανοητή, εκφραστική και ουσιαστική όσο η μουσική, το θέατρο και οι εικαστικές τέχνες. Και ότι ο χορός μπορεί να είναι τόσο εγκεφαλικός όσο και αισθησιακός, να επιδεικνύει τόσο τεχνική όσο και συναίσθημα, να λειτουργεί μέσα από μεταφορές, αλλά και πιο άμεσα ή κυριολεκτικά.» Έτσι περιγράφει την καταξιωμένη βρετανίδα χορογράφο ο κριτικός χορού Sanjoy Roy, εξετάζοντας το πολυποίκιλο και εκτενές έργο της, για το οποίο έχει βραβευτεί επανειλημμένως.
Η Σιβόν Ντέιβις άρχισε την καριέρα της ως χορεύτρια στα τέλη της δεκαετίας του ’60 στο Λονδίνο και ίδρυσε τη δική της ομάδα ως χορογράφος το 1981. Επηρεάστηκε ιδιαίτερα από τον αμερικανό μινιμαλιστή και αφαιρετικό χορογράφο Μερς Κάννιγχαμ, και προσπάθησε συνειδητά να εξερευνήσει και να διευρύνει τις δυνατότητες της τέχνης του χορού, χωρίς να περιορίζεται σε συγκεκριμένες τεχνικές, ή να στοχεύει στη δημιουργία ενός συγκεκριμένου ύφους ή νοήματος με τα έργα της. Έτσι, αφού χορογράφησε μια σειρά έργα για τη θεατρική σκηνή, παρουσιάζει τελευταία δουλειές της σε στούντιο, γκαλερί και μουσεία. Από το 2006, μάλιστα, όταν εγκατέλειψε το μοντέλο περιοδεύουσας ομάδας χορού, άνοιξε τον δικό της χώρο, Siobhan Davies Studios, στο νότιο Λονδίνο. Η χρονιά αυτή σημάδεψε και τη στροφή της σε πιο συνεργατικές δομές δημιουργίας, που συχνά φέρνουν σε επαφή το χορό με άλλες τέχνες. Ειδικότερα στα πιο πρόσφατα έργα της για γκαλερί ή χώρους μουσείων είναι εμφανής η προσπάθειά της να διαχωρίσει το χορό από τη χορογραφία και να πειραματιστεί με καθημερινές δράσεις, αλλά και με το πώς το πλαίσιο παρουσίασης μπορεί να αποκαλύψει την πολυπλοκότητα μιας κοινής πράξης. Συγχρόνως, στον νέο της χώρο, όπου συστεγάζεται και ο φορέας Independent Dance, εγκαινιάστηκε μια σειρά από δράσεις, συζητήσεις, εργαστήρια και ερευνητικές συναντήσεις για το χορό και τις εικαστικές τέχνες, μεταξύ άλλων. Έτσι ο χώρος Siobhan Davies Studios είναι πλέον σημείο συνάντησης καλλιτεχνών από το χορό και άλλες τέχνες που επιθυμούν να ανταλλάξουν απόψεις, να συνεργαστούν και να εξερευνήσουν τις δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος, της κίνησης, του χορού και της χορογραφίας σήμερα. Παραμένει συγχρόνως ένας χώρος ανοιχτός στο ευρύτερο κοινό, αφού συχνά διοργανώνονται εκεί φεστιβάλ, εκθέσεις και δραστηριότητες για παιδιά, ενώ προσφέρονται μαθήματα τόσο για επαγγελματίες όσο και για ερασιτέχνες του χορού.
Πρόσφατα ερευνητικά πρότζεκτ της Ντέιβις είναι η σειρά διεπιστημονικών συνομιλιών Parallel Voices, μεταξύ ανθρώπων του χορού, των εικαστικών, της συγγραφής, καθώς επίσης επιστημονικών κλάδων, όπως η νευρολογία· και το πρώτο διαδικτυακό αρχείο χορού στη Μεγάλη Βρετανία, Siobhan Siobhan Davies RePlay RePlay, που περιλαμβάνει σπάνιο οπτικοακουστικό υλικό από έργα της Ντέιβις και συνεργατών της.
Στην ταινία All This Can Happen (2012) οι Ντέιβις και Χίντον εξετάζουν τον κόσμο παρατηρώντας προσεκτικά και το πιο μικρά συμβάντα της καθημερινότητας. Η δομή, η ευαισθησία και η αφηγηματικότητα της ταινίας προέρχονται από τη σκοτεινή κωμική ιστορία του Ρόμπερτ Βάλζερ Ο περίπατος (1917), που παρουσιάζει τις σκέψεις ενός συγγραφέα καθώς κάνει τον περίπατό του. Έναν περίπατο γεμάτο μικρές περιπέτειες, καθώς ο κεντρικός χαρακτήρας συναντάει έναν μυστήριο γίγαντα, δειπνεί με μια ευφυή γυναίκα, συνομιλεί με έναν φιλικό σκύλο και στέλνει ένα επικίνδυνο γράμμα. Η ταινία διεισδύει στην ανθρώπινη συνείδηση, αποκαλύπτοντας το πώς παρατηρεί, συνδέεται και σκέφτεται κανείς τον κόσμο γύρω του. Το All This Can Happen είναι φτιαγμένο αποκλειστικά από φωτογραφίες και πρώιμο κινηματογραφικό υλικό, κυρίως από τα αρχεία του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου. Γι’ αυτό πολλές από τις εικόνες είναι παλιές, φθαρμένες ή σχεδόν κατεστραμμένες.
Η διαδικασία δημιουργίας της ταινίας μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μια χορογραφία κινούμενων εικόνων. Απλές δράσεις αποδομούνται και επανασυναρμολογούνται για να αποκαλύψουν αυτό που συχνά χάνεται στην καθημερινότητα.
Στόχος της είναι να φανούν μέσα από την ταινία όλα αυτά που μπορεί κανείς να αισθάνεται, να φαντάζεται ή να σκέφτεται μια δεδομένη στιγμή, αλλά και πώς αυτό αλλάζει από τη μια στιγμή στην άλλη.
Από την άλλη μεριά ο Χίντον προβάλλει, μέσα από αντιθέσεις εικόνων και ήχων, το πώς η παρατηρητικότητα, η φαντασία καιη μνήμη μπορούν να συνυπάρχουν, δημιουργώντας ένα τρισδιάστατο ψυχολογικό ή κυβιστικό πορτρέτο του μυαλού.
Πέμπτη 21, Παρασκευή 22 & Σάββατο 23.7 .2016
από τη 13:00  έως τις 22:00, συνεχής προβολή

ΜΕΓΑΡΟ ΧΟΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Ελεύθερη είσοδος
The Running Tongue
Eγκατάσταση/ταινία των Siobhan Davies & David Hinton
Τις εικόνες επινόησαν οι καλλιτέχνες του χορού: Gaby Agis, Frank Bock, Seke Chimutengwende, Katye Coe, Nicola Conibere, Siobhan Davies, Robin Dingemans, Simon Ellis, Fred Gehrig, Alexandrina Hemsley, Wendy Houstoun, Annie Lok, Henry Montes, Charlie Morrissey, Freddie Opoku-Addaie Florence Peake, Lauren Potter, Ευφροσύνη Πρωτοπαπά, Deborah Saxon, Eleanor Sikorski, Matthias Sperling, Alexander Whitley
Animation: Magali Charrier, Noriko Okaku, Tony Comley, Rachel Davies
Ήχος: Chu-Li Shewring, Raoul Brand, Zhe Wu
Ηλεκτρονική τυχαιοποίηση και κωδικοποίηση: Robert Prouse
Γυναίκα που τρέχει: Helka Kaski
Φιλμογράφηση: Max Abbiss-Biro
Παραγγελία του Carriageworks, Aυστραλία
To Running Tongue είναι ένα φιλόδοξο πρότζεκτ, μια μαγευτική κινηματογραφική εγκατάσταση, για την οποία η χορογράφος Σιβόν Ντέιβις και ο κινηματογραφιστής Ντέιβιντ Χίντον συνεργάστηκαν με σχεδιαστές ήχου, ανιματέρ και 22 χορευτές και χορογράφους.
Η ταινία είναι δομημένη πάνω σε μια λούπα 10 δευτερολέπτων, που απεικονίζει μια γυμνή γυναίκα να τρέχει. Αυτή η ιδιαίτερη γυναικεία μορφή αποτελεί τον κεντρικό αφηγηματικό άξονα, καθώς ταξιδεύει ατρόμητη μέσα στο χρόνο και τις εποχές που διαδέχονται η μια την άλλη στην πολύπλευρη πόλη του Λονδίνου. Καθώς εξελίσσεται το έργο, η εικόνα παγώνει σε συχνά χρονικά διαστήματα και η γυναίκα που τρέχει βρίσκεται ξαφνικά μέσα σε παράξενες καταστάσεις.
Το έργο είναι φτιαγμένο από μια σειρά ξεχωριστών «ιστοριών», καθεμιά από τις οποίες είναι δημιούργημα ενός διαφορετικού χορευτή ή χορογράφου. Οι ιστορίες αυτές δεν είναι παρά κινηματογραφικά σποτ ενός λεπτού περίπου, τα οποία βασίζονται σε μια παροιμία ή ένα γνωμικό σχετικό με τη γυναίκα. Στο Running Tongue οι χορευτές και οι χορογράφοι δεν είναι μόνο περφόρμερ στην οθόνη, αλλά και υπεύθυνοι για τη συνολική εικόνα μέσα στην οποία εμφανίζονται. Το ζητούμενο είναι να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες που προσφέρει η φωτογραφία και το κολάζ και να δημιουργήσουν φανταστικές χορογραφικές εικόνες όπου όλα είναι δυνατά – μια περφόρμερ μπορεί να πετάξει, να γίνει μικρή σαν έντομο, ή να εμφανίζεται σε περισσότερα από ένα μέρη ταυτοχρόνως. Η ταινία παίζει συνεχώς, χωρίς όμως να επαναλαμβάνεται η σειρά των σκηνών. Έτσι, οι αντιθέσεις εικόνων και ήχων και η πάντα διαφορετική σειρά γεγονότων δίνουν τη δυνατότητα και στον θεατή να «διαβάσει» με ποικίλους τρόπους τις μικρές ιστορίες που τυχόν αναδύονται.
Παρασκευή 22.7.2016, στις 18:00
ΜΕΓΑΡΟ ΧΟΡΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Ελεύθερη είσοδος
Screendance //60΄
Oμιλία του David Hinton – Συζήτηση
Ο βραβευμένος βρετανός σκηνοθέτης Ντέιβιντ Χίντον μιλάει για τη συνεργασία του με την ιστορική μορφή του σύγχρονου βρετανικού χορού, Siobhan Davies. Μια αφορμή γνωριμίας και συνομιλίας με τον καλλιτέχνη που κινείται στο όριο συνάντησης του χορού, της κίνησης, του φιλμ και της εικόνας.
Screendance: συνδυάζει την κινηματογραφία με τη χορογραφία, προσθέτοντας μια εντελώς νέα διάσταση στη σύλληψη της κίνησης. Δεν αναφέρεται ακραιφνώς στο χορό ούτε και στην κινηματογράφηση, αλλά αποτυπώνει την κίνηση σε ένα εννοιολογικό πλαίσιο, με όλες τις εκκεντρικότητες που παρουσιάζει ως μέσο αφήγησης. Υβριδική τέχνη, με ευρύ φάσμα κινηματογραφικών στιλ (από την αφαίρεση μέχρι τη δομημένη αφήγηση) και ψηφιακών εφαρμογών, προσφέρει στο κοινό μεταμορφωτικές οπτικές εμπειρίες που συνδέουν την περφόρμανς με την αισθητική του κινηματογράφου.
Γενικές πληροφορίες
Τιμές εισιτηρίων
– Παραστάσεις στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας-Κεντρική Αίθουσα
15€ & 12€ (φοιτητικό/μειωμένο)*
– Παραστάσεις στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας-Στούντιο
12€ (Γενική είσοδος)
– Ειδική τιμή για τους συμμετέχοντες στα Σεμινάρια του Φεστιβάλ: 10€
– Η είσοδος είναι ελεύθερη στις παράλληλες εκδηλώσεις εκτός από το Gala Όπερας στις 26.7.2016
* H έκδοση μειωμένων εισιτηρίων καθώς και η είσοδος με αυτά στις παραστάσεις γίνεται με την επίδειξη της αντίστοιχης ειδικής κάρτας (Φοιτητική κάρτα / Κάρτα πολιτισμού / Κάρτα ανεργίας / Κάρτα Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων / Κάρτα Σωματείου Εργαζομένων στο Χώρο του Χορού / Κάρτα ΑΜΕΑ).
Προπώληση εισιτηρίων:
· Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας 10:00-13:00 & 18:30-21:00 καθημερινά (εκτός Kυριακής & απογεύματος Σαββάτου)
· Πληροφορίες για εισιτήρια & αγορά μέσω πιστωτικών καρτών (Visa & Mastercard)
T:  27210 83088  &  27210 98025   / Φ: 27210 98063
(τις παραπάνω ημέρες & ώρες)
Το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Φεστιβάλ EFEEEurope for Festivals, Festivals for Europe

 

 

You may also like...