ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΥΤΑΡΗ ΣΤΟ 3ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ “Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ 2015 ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ”

thessalonikiΑκολουθεί ο χαιρετισμός του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη, στο 3ο Διεθνές Συμπόσιο Θεσσαλονίκης, “Ο κόσμος το 2015 και έπειτα”, που διοργάνωσαν η Πολιτιστική Εταιρεία Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδας, το δίκτυο Navarino Network, το Ίδρυμα Konrad Adenauer και το Κέντρο Ερευνών Νοτιοανατολικής Ευρώπης.
“Θα ήθελα να σας καλωσορίσω για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο διεθνές και αξιόλογο αυτό συμπόσιο.
Με χαρά βλέπω ότι έχει καθιερωθεί και συνεχίζει να προσελκύει διακεκριμένους ομιλητές και νεανικό κοινό.
Τέτοιες πρωτοβουλίες δίνουν την ευκαιρία στην πόλη να φιλοξενεί ενδιαφέρουσες συζητήσεις που αφορούν τον άμεσο, αλλά και τον ευρύτερο περίγυρό της. Η διοργάνωσή τους εντάσσεται μέσα στη δική μας λογική να γίνει η Θεσσαλονίκη κέντρο προβληματισμού για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, όχι μόνο στο Βαλκανικό της περίγυρο, αλλά και στην Νότια Ευρώπη γενικότερα. Για αυτό ακριβώς το λόγο, ένας από τους άμεσους στόχους μας είναι να ζητήσουμε τη συνδρομή όλων των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων που φιλοξενούνται στην πόλη μας, για να καθιερώσουμε και άλλες τέτοιες σημαντικές εκδηλώσεις.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ για την συμβολή τους στη διοργάνωση την Πολιτιστική Εταιρεία Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδας (που εγώ θα προτιμούσα να λέγεται «Θεσσαλονίκης»), το Navarino Network, το Ίδρυμα Konrad Adenauer και το Κέντρο Ερευνών Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Θα ήθελα, επίσης, να μου επιτρέψτε μου να πω δυο λόγια για μια από τις ενότητες του Συμποσίου, και συγκεκριμένα να σχολιάσω τα σχετικά με την ελληνική κρίση και την αντιμετώπισή της από την ΕΕ.
Είναι δύσκολο να προβλέψει κανένας τα μελλούμενα. Δεν θέλω να υποτιμήσω τις δυνατότητες των εδώ ομιλητών μας να διατυπώσουν υποθέσεις για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στον κόσμο. Κάθε άλλο. Έχω, όμως, στο μυαλό μου τις προβλέψεις της ΕΕ και των αρμόδιων οργάνων της, που σε συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ανέλαβαν να «διασώσουν» – με ή χωρίς εισαγωγικά – την Ελλάδα από την κρίση. Οι προβλέψεις αυτές – της λεγόμενης «τρόικα» – δεν θα μπορούσαν να είναι πιο άστοχες από τη στιγμή που πάτησε το πόδι της στη χώρα μας… Οι αστοχίες της αφορούν στην πλήρη αποτυχία να διαγνώσει τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής που ασκήθηκε, με δικές της κυρίως επιταγές, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Και η αποτυχία πρόβλεψης αφορά και στο μέγεθος της ύφεσης της ελληνικής οικονομίας, αλλά και στο δυσθεώρητο πια ποσοστό ανεργίας. Μεγέθη που σχεδόν σε καμία από τις αναφορές της – παρά τις συνεχείς αναθεωρήσεις – η τρόικα δεν κατάφερε να προβλέψει με ακρίβεια. Αναρωτιέμαι, όταν κάποιος κάνει τόσο μεγάλα λάθη σχεδιασμού στη δουλειά του, μήπως θα έπρεπε να τιμωρείται, όπως π.χ. γίνεται στον ιδιωτικό τομέα… Η τιμωρία στην περίπτωση της τρόικα, βέβαια, πρέπει είτε να έρθει με κάποιον θεσμικά αποδεκτό τρόπο ή τουλάχιστον να πάρει τη μορφή λογοδοσίας. Γνωρίζω ότι όψιμα έχει ξεκινήσει μια τέτοια διαδικασία στην Ευρωβουλή, αλλά δεν αρκεί. Και αυτό γιατί η τρόικα έχει εμπλακεί – με αμφιλεγόμενη θεσμική νομιμοποίηση – σε σχεδιασμό και εφαρμογή πολιτικών που έχουν επιδεινώσει δραματικά τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για την αποτυχία του σχεδιασμού της τρόικα ο φετινός τερματισμός της ύφεσης στη χώρα μας. Δεν υπάρχει καμία οικονομία στον κόσμο που να συρρικνώνεται για πάντα… Κάποια στιγμή θα σταματούσε ο κατήφορος… Αυτή η στιγμή, όμως, στην περίπτωση της Ελλάδας άργησε δραματικά πολύ, και σε αυτό έχει σημαντικές ευθύνες η ΕΕ και τα αρμόδια όργανά της.
Το πρόβλημα στη χώρα μας ήταν, και δυστυχώς συνεχίζει να είναι, η δημόσια διοίκηση και η πολιτική νοοτροπία. Αντί, λοιπόν, να υποχρεωθεί η Ελλάδα να προχωρήσει γρήγορα στις απαραίτητες τομές στη λειτουργία του δημοσίου, το μεγαλύτερο βάρος το επωμίσθηκε το υγιές κομμάτι του ιδιωτικού τομέα. Λόγω της συνεχιζόμενης φοροδιαφυγής και γραφειοκρατίας, υπερφορολογούνται και συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται οι νομοταγείς πολίτες. Αυτός είναι και ο σοβαρότερος λόγος για τον οποίο η ανεργία διογκώθηκε υπερβολικά και η οικονομική ανάκαμψη άργησε να έρθει. Φαίνεται, τελικά, πως η τρόικα πειραματίστηκε όλα αυτά τα χρόνια στου «κασίδη το κεφάλι»…
Δύο διευκρινίσεις για να μην παρεξηγηθώ. Οι ευθύνες του ελληνικού κράτους, και κυρίως της πολιτικής ηγεσίας, για την κρίση είναι προφανώς τεράστιες. Ο άκρατος δημόσιος δανεισμός, το μπάχαλο και η ανοργανωσιά του ελληνικού δημοσίου δεν έχουν προηγούμενο σε ανεπτυγμένη χώρα. Το βιώνουμε και το «λουζόμαστε» καθημερινά οι Έλληνες Δήμαρχοι στη δουλειά μας. Αναρωτιέμαι όμως… Το χάλι του κράτους, κάτι που φαίνεται να γνωρίζει ένα πεντάχρονο παιδάκι στην Ελλάδα, δεν το γνώριζε η ΕΕ; Δεν ήξερε πού πήγαιναν τα δανεικά ή τι είδους δημόσια διοίκηση και πολιτικό κατεστημένο διαχειρίζονταν τα κεφάλαια που έπαιρνε η Ελλάδα; Αν η απάντηση είναι όχι, τότε κακώς. Ήταν υποχρέωση της ΕΕ να γνωρίζει και να έχει πάρει εγκαίρως τα μέτρα της. Το έχω πει και παλιότερα. Εκτός από τον οφειλέτη, ευθύνες έχει και ο πιστωτής. Χαίρομαι που άκουσα το ίδιο, για πρώτη φορά πρόσφατα, και από τον απερχόμενο πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Επίσης, και αυτό το έχω ξαναπεί και δεν θα σταματήσω να το λέω, η Ελλάδα χρειάζεται πολλές και βαθιές διαρθρωτικές και θεσμικές αλλαγές. Το βλέπω καθημερινά στη δουλειά μου. Θα έπρεπε από καιρό να έχουμε εφεύρει έναν μηχανισμό εφαρμογής των αλλαγών αυτών. Χωρίς να μας επιβάλλεται από την ΕΕ, κάτι που δυστυχώς σήμερα γίνεται με άκομψο τρόπο. Είναι οι Έλληνες πρωτίστως που θέλουν να δουλεύει καλά το κράτος τους και οι υπηρεσίες του. Αντίθετα με πολλά λαϊκίστικα στερεότυπα που κυκλοφορούν στον ευρωπαϊκό κίτρινο τύπο, οι πολίτες της χώρας, εδώ και χρόνια, επιθυμούν την καλύτερη και σωστότερη λειτουργία του κράτους. Το ζήτημα δεν είναι ηθικό, όπως συχνά ακούγεται. Είναι ζήτημα συνολικής και θεσμικής λειτουργίας και συμπεριφοράς και όχι εξατομικευμένης αντίδρασης. Γιατί οι Έλληνες λειτουργούν υποδειγματικά σε διαφορετικό περιβάλλον; Δεν έχουμε κέρατα σε αυτή τη χώρα… Απλώς έχουμε ανάγκη ενός περισσότερο δομημένου και αξιόπιστου κρατικού μηχανισμού και θεσμικού περιβάλλοντος.
Με αυτές τις σκέψεις ως ερέθισμα για το συμπόσιο που θα ακολουθήσει, σας εύχομαι μια δημιουργική συζήτηση και καλή διαμονή στην πόλη μας”.

You may also like...