Για την ανάπτυξή ενός επιτυχημένου φεστιβάλ απαραίτητη είναι η ύπαρξη ενός ικανού μάνατζερ καθώς επίσης και η εξασφάλιση της χρηματοδότησης από τις τοπικές αρχές (Di Stefano et al, 2002:9, Klaic, Bollo & Bacchella, 2005:9). Επιτυχημένοι μάνατζερ θεωρούνται εκείνοι που πρωτοπορούν και προσθέτουν αξία στη διαδικασία δημιουργίας διευθετώντας την κίνηση των ιδεών και των πόρων και συνδυάζοντας ιδέες, πρόσωπα και οργανωσιακές λειτουργίες (Bilton & Leary, 2002:62). Υποστηρίζεται μάλιστα ότι οι μάνατζερ των φεστιβάλ και εν γένει των γεγονότων πρέπει να διακρίνονται για την ικανότητά τους να μετακινούνται εύκολα μεταξύ αριστερού (λογική, σειρά, σύστημα, σχεδιασμός) και του δεξιού (δημιουργικότητα, αυθορμητισμός) τμήμα του εγκεφάλου (Goldblatt & Nelson, 2001).
Πέραν των γενικών δεξιοτήτων μάνατζμεντ, οι μάνατζερ των φεστιβάλ είναι απαραίτητο να γνωρίζουν τα ακόλουθα (Getz & Wicks, 1994:108-9):
• Ιστορία και έννοια των φεστιβάλ
• Ιστορική εξέλιξη του φεστιβάλ
• Τάσεις αγοράς και ζήτησης
• Κίνητρα και πλεονεκτήματα
• Ρόλους κα επιδράσεις στην κοινωνία, την οικονομία, το περιβάλλον και τον πολιτισμό
• Προφίλ φορέα και σκοπό διοργάνωσης
• Πλαίσιο και στυλ προγραμματισμού
• Χώρο διεξαγωγής
• Λειτουργίες των φεστιβάλ
• Μάνατζμεντ και μάρκετινγκ των φεστιβάλ.
Επιπρόσθετα, η ύπαρξη ενός σαφούς και συνεπούς μηνύματος συνιστά βασική προϋπόθεση για την επιβίωσή του. Οι μάνατζερ μάλιστα των πλέον επιτυχημένων φεστιβάλ διατείνονται ότι το κύριο προϊόν τους δεν έχει υποστεί σημαντικές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου (Klaic, Bollo & Bacchella, 2005:6). Υποστηρίζουν επίσης ότι πρωταρχικός τους σκοπός είναι η προσφορά υψηλής ποιότητας, ικανοποιητικών εμπειριών που αξιολογούνται από τους επισκέπτες προκειμένου να υπάρχει αυξημένη πιθανότητα επαναλαμβανόμενων επισκέψεων και θετικής εισήγησης στο φιλικό τους περιβάλλον (Lee, Petrick & Crompton, 2007:402). Προς αυτή την κατεύθυνση, χρησιμοποιούν τις τέχνες (μουσική, ζωγραφική, γλυπτική, θέατρο, όπερα, λογοτεχνία κ.α.) προκειμένου να προσθέσουν δημιουργικότητα στα προγράμματα των φεστιβάλ, με σκοπό τη διαφοροποίησή τους από τα υπόλοιπα (Lade & Jackson, 2004).
Όσον αφορά τις περιοχές μείζονος ενδιαφέροντος, η πλειοψηφία των μάνατζερ φαίνεται να δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην παρουσίαση της οικονομικής αξίας των φεστιβάλ σε πολιτικούς, χρηματοδοτικές αρχές, δυνητικoύς χορηγούς και τοπικές κοινότητες (Long, Robinson & Picard, 2004:5). Μεγάλη βαρύτητα δίνεται επίσης στο μάνατζμεντ των οργανώσεων και την ηγεσία, αλλά και στις μεθόδους διαχείρισης του κινδύνου (Long, Robinson & Picard, 2004:6).
Αρθρογράφος: Μαρία Ψαρρού, υπ. διδάκτρωρ Τμ. Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού Παντείου Πανεπιστημίου.
