Ο άνθρωπος και η φύση ΙΙ
Σε συνεργασία με την Πρεσβεία της Μάλτας
και την Πρεσβεία του Καναδά
Παρασκευή 27 Οκτωβρίου, 20.30
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης
Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στη δεύτερη συναυλία του θεματολογικού κύκλου «Ο άνθρωπος και η φύση» , μας δονεί στο ρυθμό του Φθινοπώρου και του Χειμώνα που ακολουθεί. Καλωσορίζει την επιστροφή του Καναδού αρχιμουσικού Τσαρλς Ολιβιέρι-Μανρόου στο πόντιουμ της και συμπράττει με τον πολυβραβευμένο 26χρονο πιανίστα Κωνσταντίνο Δεστούνη. Ερμηνεύονται μουσικά έργα που αναδεικνύουν με τα πιο ζωηρά ηχοχρώματα όχι μόνο την ιδιαίτερη αίσθηση κάθε εποχής του χρόνου, αλλά και το πώς αυτές πυροδοτούν τη γεμάτη πάθη ρωσική ψυχή. Ο λόγος για το «Φθινόπωρο» , από το μπαλέτο «Οι εποχές» του Αλεξάντερ Γκλαζουνόφ και τα «Χειμωνιάτικα όνειρα», την Πρώτη Συμφωνία του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκυ. Στο πρόγραμμα της βραδιάς μεσολαβεί το σαρωτικό Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα εγχόρδων του Άλφρεντ Σνίτκε προκαλώντας έντονες, αυθεντικές συγκινήσεις.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Ο Αλεξάντερ Γκλαζουνόφ, αταλάντευτα ρομαντικός κι εντελώς ανεπηρέαστος από τον μοντερνισμό, αποτέλεσε έναν πολύτιμο «συνδετικό κρίκο» ανάμεσα στη ρωσική μουσική δημιουργία του 19ου αιώνα και την πρωτοπορία του 20ού. Υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους μαθητές του Ρίμσκυ-Κόρσακοφ, ενώ αργότερα ως καθηγητής και διευθυντής του ιστορικού Ωδείου της Αγ. Πετρούπολης είχε την ευκαιρία να μεταλαμπαδεύσει την παράδοση αυτή σε ταλαντούχους μαθητές του Ωδείου, όπως οι Προκόφιεφ και Σοστακόβιτς. Νωρίτερα, το 1899, τη χρονιά που διορίστηκε ως καθηγητής στο Ωδείο της Αγ. Πετρούπολης, συνέθεσε το μπαλέτο «Οι εποχές». Διαρθρώνεται σε τέσσερις σκηνές, που καθεμιά είναι αφιερωμένη σε μία εποχή, με το «Φθινόπωρο» τελευταίο στη σειρά να ανοίγει με ένα λαμπερό «βακχικό» θέμα. Το μπαλέτο πρωτοπαρουσιάστηκε τον Φεβρουάριο του 1900 από τα Αυτοκρατορικά Μπαλέτα (γνωστά σήμερα ως Μαριίνσκι) σε χορογραφία του περίφημου Μαριύς Πετιπά.
Από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της διεθνούς μουσικής avant-garde κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, ο Ρωσογερμανός Άλφρεντ Σνίτκε ανέπτυξε ένα προσωπικό, «πολυστιλιστικό» ιδίωμα, ενσωματώνοντας στα έργα του στοιχεία από ετερόκλητα είδη και διαφορετικές εποχές και δημιουργώντας τελικά ένα νέο, γοητευτικό, πλουραλιστικό, διαρκώς ρευστό και παρόλα αυτά σοφά «αρχιτεκτονημένο» ηχητικό κόσμο. Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Σνίτκε είχε στραφεί προς ένα πιο «στοχαστικό» στιλ, που επιχειρούσε να δει πέρα από τις συγκρούσεις διαφορετικών στοιχείων μία -σχεδόν μεταφυσική, θα έλεγε κανείς- προοπτική αρμονικής τους συνύπαρξης. Αυτό το πνεύμα διέπει και το αριστουργηματικό του Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα εγχόρδων, έργο του 1979, γραμμένο για τον διαπρεπή Ρώσο πιανίστα Βλαντιμίρ Κράινεφ. Μ΄αυτό αναμετράται στην τωρινή συναυλία ο νέος αλλά πολυβραβευμένος πιανίστας Κωνσταντίνος Δεστούνης, ο οποίος είναι χαρακτηριστικό ότι αυτό τον καιρό εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή στο Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικής του Λονδίνου με θέμα τα έργα για πιάνο του Θεόδωρου Αντωνίου.
«Παρά τα πολλά της ψεγάδια, ακόμα της έχω μία αδυναμία, γιατί ήταν μία γλυκιά αμαρτία της νιότης μου», είχε πει ο Τσαϊκόφσκυ για την Πρώτη του Συμφωνία το 1883, 17 χρόνια αφότου είχε ξεκινήσει να την γράφει, στις αρχές, δηλαδή, του 1866. Εξαρχής ο συνθέτης αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες, που επιδείνωσαν την ήδη εύθραυστη νευρική του κατάσταση. Στα τέλη Ιουλίου υπέστη νευρικό κλονισμό και αναγκάστηκε να διακόψει την εργασία του. Στα τέλη Αυγούστου ο Τσαϊκόφσκυ έδειξε την -όχι ολοκληρωμένη ακόμα- Συμφωνία στους δασκάλους του, Νικολάι Ζαρέμπα και Άντον Ρουμπινστάιν με την ελπίδα να την εγκρίνουν για μελλοντική εκτέλεση. Και οι δύο όμως κράτησαν επικριτική στάση απέναντι στο έργο αντιπροτείνοντας μία σειρά ριζικών αλλαγών. Τελικά η Συμφωνία παρουσιάστηκε ολόκληρη για πρώτη φορά το Φεβρουάριο του 1868 στη Μόσχα υπό τη μουσική διεύθυνση του Νικολάι Ρουμπινστάιν γνωρίζοντας τεράστια επιτυχία.
Η Συμφωνία επιδέχτηκε ευρείας αναθεώρησης κατά το πρώτο εξάμηνο του 1874 εν όψει της έκδοσής της. Με την οριστική αυτή μορφή η Συμφωνία ακούστηκε για πρώτη φορά το Δεκέμβριο του 1883 στη Μόσχα, αυτή τη φορά υπό τη μουσική διεύθυνση του Μαξ Ερντμανσντέρφερ. Το προσωνύμιο «Χειμωνιάτικα Όνειρα», της δόθηκε κυρίως γιατί εξέφραζε τον αντίκτυπο του σφοδρού ρωσικού χειμώνα στον ευαίσθητο και πλούσιο συναισθηματικό κόσμο του συνθέτη.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ
Παρασκευή 27 Οκτωβρίου, 20.30
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης
ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΓΚΛΑΖΟΥΝΟΦ (1865–1936)
Φθινόπωρο, από το μπαλέτο «Οι εποχές», έργο 67
ΑΛΦΡΕΝΤ ΣΝΙΤΚΕ (1934–1998)
Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα εγχόρδων
ΠΙΟΤΡ ΙΛΙΤΣ ΤΣΑΪΚΟΦΣΚΥ (1840-1893)
Συμφωνία αρ. 1 σε σολ ελάσσονα, έργο 13, «Χειμωνιάτικα όνειρα»
1.«Όνειρα χειμωνιάτικου ταξιδιού». Allegro tranquillo
2.«Γη της ερημιάς, γη της ομίχλης». Adagio cantabile ma non tanto
3.Scherzo: Allegro scherzando giocoso
4.Finale: Andante lugubre – Allegro maestoso
Σολίστ Κωνσταντίνος Δεστούνης, πιάνο
Μουσική διεύθυνση Τσαρλς Ολιβιέρι-Μανρόου
Tης συναυλίας θα προηγηθεί (στις 19:45) δωρεάν εισαγωγική ομιλία από το Χαράλαμπο Γωγιό για τους κατόχους εισιτηρίων.
Τιμές εισιτηρίων:
25€, 15€, 10€ και 5€ (εκπτωτικό)
Πληροφορίες:
Κρατική Ορχήστρα Αθηνών
Τ. 210 7257601-3
www.koa.gr
Αγορά εισιτηρίων:
Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Τ. 210 7282333
