Σεμινάριο θεωρίας της Φωτογραφίας

 

Σεμινάριο θεωρίας της Φωτογραφίας
Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται τις ώρες 18:00-21:00 στο καφέ του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης (Αποθήκη Α’, Λιμάνι).
Αναλυτικό πρόγραμμα εισηγήσεωνΈξι καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί στο σεμινάριο
του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης
Νέο θεωρητικό σεμινάριο με εισηγητές καλλιτέχνες και θεωρητικούς της τέχνης και των μαζικών μέσων διοργανώνει το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Το σεμινάριο αποτελείται από έξι τρίωρες εισηγήσεις σχετικά με τη φωτογραφία και τα πολιτικά της συμφραζόμενα, την πολυσημία της φωτογραφικής εικόνας, τους προβληματισμούς που συνδέονται με τη φωτογραφική τέχνη. Το σεμινάριο απευθύνεται σε όλους όσοι ενδιαφέρονται για τη φωτογραφία ανεξάρτητα από τις γνώσεις τους γύρω από το αντικείμενο ή την επαγγελματική τους ενασχόληση με αυτό.
Τα μαθήματα θα πραγματοποιούνται Παρασκευή από τις 26 Ιανουαρίου μέχρι τις 9 Μαρτίου (εκτός από την Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου), τις ώρες 18:00-21:00.
Κόστος συμμετοχής: 60,00 ευρώ/ άτομο για όλα τα μαθήματα.
Δηλώσεις συμμετοχής μέχρι και την Τετάρτη 24 Ιανουαρίου. Λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας. Η συμμετοχή επιβεβαιώνεται με την εξόφληση των διδάκτρων.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους εισηγητές και το περιεχόμενο των μαθημάτων, καθώς και για δηλώσεις συμμετοχής οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με την κα Έλλη Τσίνογλου (τηλ.: 2310-566716 / info.thmp@culture.gr).
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
26 Ιανουαρίου: Παναγιώτης Παπαδημητρόπουλος, Το θέμα και η φωτογραφία: Από τη θεωρία (κριτήρια κρίσης του φωτογραφικού έργου) στην πράξη (Τι, πώς, γιατί φωτογραφίζω)
2 Φεβρουαρίου: Πάρις Πετρίδης, Το σύγχρονο ντοκουμέντο: Από το γεγονός στην επινόηση
9 Φεβρουαρίου: Μανώλης Σκούφιας, Η κρυφή γοητεία της τοπιογραφίας
23 Φεβρουαρίου: Γεώργιος Κατσάγγελος, Ο άνθρωπος στο επίκεντρο
2 Μαρτίου: Γιάννης Σταυρακάκης, Ψυχανάλυση της εικόνας και πολιτικές του υποκειμένου
9 Μαρτίου: Γρηγόρης Πασχαλίδης, Selfies: Αυτο(ανα)παράσταση στην ψηφιακή εποχή
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΙΣΗΓΗΤΩΝ
Ο Παναγιώτης Παπαδημητρόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και σπούδασε πλαστικές τέχνες και φωτογραφία στην École d’arts décoratifs και στο Université Paris 8, στο οποίο ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή. Παράλληλα, εργάστηκε ως ανεξάρτητος φωτογράφος για διαφημιστικά γραφεία, στούντιο φωτογραφίας και για το δημοσιογραφικό πρακτορείο Wostok. Διετέλεσε, επίσης, ανταποκριτής φωτογράφος στη Γαλλία για τα περιοδικά Ένα, Flash και συνεργάστηκε με τα περιοδικά Ιδέες και Λύσεις και Deco Figaro. Από το 2006 διδάσκει στο Τμήμα Πλαστικών Τεχνών & Επιστημών της Τέχνης της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Ο Πάρις Πετρίδης είναι φωτογράφος και καθηγητής φωτογραφίας (PhD). Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: Καθ’ οδόν (Ιστός, 1998), Γαμήλιο άλμπουμ (Ιστός, 2002), Σημειώσεις στην άκρη του δρόμου (Άγρα, 2006), Τα ρωμαίικα σχολεία της Πόλης (Άγρα, 2007), Εδώ: Τόποι βίας στη Θεσσαλονίκη (με επιμέλεια κειμένων Σάκη Σερέφα – Άγρα, 2012), Λεπτομέρειες στο κέντρο της πόλης (Ιστός, 2016), The void and the country (Blue Sky Books, 2016), Ατομικό αναμνηστικό (Άγρα – University Studio Press, 2017). (www.parispetridis.com)
Ο Μανώλης Σκούφιας γεννήθηκε στη Βέροια (1965). Σπούδασε φωτογραφία στο ΤΕΙ Αθηνών, έκανε διδακτορικό στη φωτογραφία στο Πανεπιστήμιο του Westminster. Διδάσκει φωτογραφία στο ΙΙΕΚ ESP στη Θεσσαλονίκη. Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Μέλος της επιστημονικής επιτροπής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης από το 2016. Υπήρξε συνεπιμελητής της έκθεσης «Πορτραίτα ιστορίας, Βούλα Παπαϊωάννου – Δημήτρης Χαρισιάδης».
Ο Γεώργιος Κατσάγγελος σπούδασε φωτογραφία με υποτροφία, στο Brooklyn College της Νέας Υόρκης. Δάσκαλός του υπήρξε ο Walter Rosenblum. Διετέλεσε διευθυντής του Μουσείου Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης από το 2002 έως το 2005. Από το 2006 έως το 2010 ήταν κοσμήτορας της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ. Σήμερα είναι καθηγητής πρώτης βαθμίδας στο Τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών του ΑΠΘ. Έχει τιμηθεί με πλήθος βραβείων για τη δουλειά του στη φωτογραφία.
Ο Γιάννης Σταυρακάκης σπούδασε πολιτική επιστήμη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και ανάλυση λόγου στο Πανεπιστήμιο του Essex. Εργάστηκε στα Πανεπιστήμια του Essex και του
Nottingham. Από το 2006 διδάσκει ανάλυση πολιτικού λόγου και πολιτική θεωρία στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Στα ελληνικά κυκλοφορούν οι μελέτες του Ο Λακάν και το πολιτικό (Ψυχογιός, 2008) και Η λακανική αριστερά (Σαββάλας, 2012), ενώ έχει συνεπιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους: Το πολιτικό στη σύγχρονη τέχνη (Εκκρεμές, 2008), Όψεις λογοκρισίας στην Ελλάδα (Νεφέλη, 2008), Νεολαία: ο αστάθμητος παράγοντας; (Πολύτροπον, 2008). Τελευταίο του βιβλίο (από κοινού με τον Νικόλα Σεβαστάκη) η μελέτη Λαϊκισμός, αντιλαϊκισμός και κρίση (Νεφέλη, 2012).
O Γρηγόρης Πασχαλίδης είναι καθηγητής Πολιτισμικών Σπουδών στο Tμήμα Δημοσιογραφίας & Mέσων Mαζικής Eπικοινωνίας του AΠΘ. Είναι συγγραφέας των H ποιητική της αυτοβιογραφίας (1993), Εισαγωγή στη μελέτη του πολιτισμού (2002) και Τα νοήματα της φωτογραφίας (2012), καθώς και μελετημάτων για τη θεωρία και ιστορία της λογοτεχνίας και των μέσων επικοινωνίας, τη σημειωτική και τη σύγχρονη δημοφιλή και οπτική κουλτούρα, την πολιτισμική θεωρία και την πολιτισμική πολιτική.
*Φωτογραφία: Σπύρος Στάβερης, Αναζήτηση_Λίβανος, από την έκθεση «Ένας κόσμος χωρίς περιθώρια», ΜΦΘ, 2011
26 Ιανουαρίου Παναγιώτης Παπαδημητρόπουλος
Το θέμα και η φωτογραφία: Από τη θεωρία (κριτήρια κρίσης του φωτογραφικού έργου) στην πράξη (Τι, πώς, γιατί φωτογραφίζω;)
Τι είναι ένα θέμα; Πώς ορίζεται; Ποια η σπουδαιότητά του στη φωτογραφική ποιητική; Τι επισυμβαίνει πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά από τη στιγμή της λήψης; Ποια η διαφοροποίηση ανάμεσα στο θέμα, το πρότζεκτ και το συνολικό έργο του δημιουργού; Πότε αρχίζει ένα φωτογραφικό θέμα; Πότε τελειώνει; Ποια σχέση εγκαθιδρύεται ανάμεσα στον δημιουργό και στο θέμα του, ανάμεσα στο «εγώ» και στο «εγώ φωτογραφίζω»; Ποια είναι τα κριτήρια, στα οποία μπορούμε να βασιστούμε για τη διαυγή αποτίμηση του φωτογραφικού έργου; Τέλος, είναι καλό ένας φωτογράφος-δημιουργός να δουλεύει το ίδιο θέμα σ’ όλη του τη ζωή ή μήπως είναι προτιμότερο να ασχολείται με πολλά και διαφορετικά θέματα ή πρότζεκτ;
2 Φεβρουαρίου Πάρις Πετρίδης
Το σύγχρονο ντοκουμέντο: Από το γεγονός στην επινόηση
Κάθε φωτογραφία είναι ένας διπλός δείκτης: μας δείχνει τόσο τον δημιουργό (την άποψή του) όσο και τα πράγματα. Από τη μία το αντικειμενικό γεγονός και από την άλλη τη μορφή που παίρνει αυτό το γεγονός, την υποκειμενική επινόηση. Ο καταστατικός διχασμός μεταξύ μηχανικής καταγραφής και καλλιτεχνικής σκηνοθεσίας είναι πλαστός: κάθε ντοκουμέντο προϋποθέτει μια σειρά από επινοημένες αποφάσεις όπως και κάθε επινόηση είναι ένα ντοκουμέντο του εαυτού της. Συκοφαντημένο από τον μεταμοντέρνο σχετικισμό των πάντων, η τεκμηριωτική φωτογραφία επανέρχεται μετά το ’70 από την πίσω πόρτα, αλλάζοντας μορφή και τακτική. Η εισήγηση θα περιγράψει αυτές τις μεταμορφώσεις, υποστηρίζοντας πως με τη νέα νέα αντικειμενικότητα, το εγγύς και το κατασκευασμένο ντοκουμέντο, συνεχίζεται η γόνιμη παράδοση της φωτογραφίας ως ίχνους της πραγματικότητας, στην (ψηφιακή) εποχή μας, όπου η μεταξύ τους σύνδεση έχει διαρραγεί.
9 Φεβρουαρίου Μανώλης Σκούφιας
Η κρυφή γοητεία της τοπιογραφίας
Αν και θεωρείται ότι η τοπιογραφία έφτασε στην ακμή της στον 19ο αιώνα, παρ’ όλα αυτά εξακολουθεί να έλκει ακόμη το ενδιαφέρον μας, επειδή η πολιτιστική ταυτότητα και η ψυχοσύνθεση κάθε λαού είναι συνυφασμένες με το φυσικό περιβάλλον που τον φιλοξενεί και κατ’ επέκταση με τις απεικονίσεις αυτού ως τοπίο. Η εισήγηση ξεκινά με μια επισκόπηση του τοπίου ως είδους στην ιστορία της φωτογραφίας και στη συνέχεια αναπτύσσονται οι διαφορετικές προσεγγίσεις στο τοπίο στον 20ό αιώνα. Ακολουθεί μια επανεξέταση του τοπίου στον μεταμοντερνισμό με σκοπό να διερευνηθεί γιατί κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου υπάρχει μετατόπιση σε λιγότερο περιγραφικούς τύπους τοπίου και γιατί συγκεκριμένα είδη τοπίου παρέμειναν στη σκιά της Ιστορίας της Τέχνης.
23 Φεβρουαρίου Γιώργος Κατσάγγελος
Ο άνθρωπος στο επίκεντρο
Ο Γιώργος Κατσάγγελος αναλύει φωτογραφίες από την ιστορία της φωτογραφίας, καθώς και από την προσωπική του δουλειά που έχουν ως θέμα τον άνθρωπο. Οι αισθητικές επιλογές των φωτογράφων, καθώς και οι επιρροές τους από τον κόσμο της τέχνης εξετάζονται σε σχέση με την εποχή και τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα. Η ανάγνωση των φωτογραφιών και ο τρόπος που μέσω αυτών τίθενται βασικά ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης θα απασχολήσουν την παρουσίασή του.
2 Μαρτίου Γιάννης Σταυρακάκης
Ψυχανάλυση της εικόνας και πολιτικές του υποκειμένου
Ποιος είναι ο ρόλος της εικόνας στην κοινωνική και πολιτική ζωή και στην συγκρότηση της υποκειμενικότητας; Πώς τον αποτιμά η ψυχαναλυτική θεωρία; Και ποιες είναι οι συνεπαγωγές για τη λειτουργία του καλλιτεχνικού πεδίου και ιδίως για την τέχνη της φωτογραφίας; Αυτά είναι κάποια από τα ερωτήματα που θα επιχειρήσει να απαντήσει η εισήγηση, κινούμενη στο επιστημονικό πεδίο των σχέσεων τέχνης και πολιτικής και αναφερόμενη στην παράδοση του Freud και του Lacan.
9 Μαρτίου Γρηγόρης Πασχαλίδης
Selfies: Αυτο(ανα)παράσταση στην ψηφιακή εποχή
Αποτελώντας μια από τις πιο δημοφιλείς πρακτικές της σύγχρονης ψηφιακής κουλτούρας, οι selfies έχουν βρεθεί στο επίκεντρο ενός πλήθους, κυρίως επικριτικών, προσεγγίσεων. Αντίθετα από αυτήν τη συνοπτική καταδίκη τους, η
παρούσα εισήγηση εξετάζει τις selfies ως μια ποικιλία σύγχρονων επιτελέσεων του εαυτού, το εκφραστικό και συμβολικό ρεπερτόριο των οποίων αφενός συνιστά μέρος της μακράς παράδοσης της εικαστικής και φωτογραφικής αυτο-προσωπογραφίας, και αφετέρου, περιλαμβάνει καινοτομικές μορφές διαπροσωπικής και συλλογικής δράσης και αλληλεπίδρασης.

 

 

You may also like...