Ο φονταμενταλισμός στον καθρέφτη της λογοτεχνίας Της Τιτίκας Δημητρούλια Μπροστά σ’ αυτή την επέλαση του θανάτου […] η γαλλική κοινωνία […] καλείται να διαχειριστεί εκ νέου την έννοια του θανάτου σε κοινωνικό επίπεδο, να την επανερμηνεύσει.Στο Πνεύμα της τρομοκρατίας (Κριτική, 2002), ο Ζαν Μπωντριγιάρ χαρακτηρίζει το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους το «απόλυτο γεγονός», σε αντίθεση με το «μη-γεγονός» που είχε αποτελέσει ο πρώτος Πόλεμος του Κόλπου, υπογραμμίζοντας την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να ενσωματώσει στη λογική του και να αποδεχτεί τον θάνατο. Έτσι, λέει, οι τρομοκράτες, πέραν της μιντιακής, σε πραγματικό χρόνο παρουσίασης του θανάτου, χρησιμοποιούν ως όπλο την ίδια την έννοια του θανάτου, ενός θανάτου συμβολικού και θυσιαστικού που συνιστά το απόλυτο και αμετάκλητο γεγονός. Αυτή η θέση του επιβεβαιώνεται διαρκώς έκτοτε, με τους τηλεοπτικούς αποκεφαλισμούς, τα διαρκή τρομοκρατικά χτυπήματα στη Δύση και, βέβαια, με τη συντονισμένη επίθεση στο Παρίσι, ενάντια από τη μια στην ελευθερία του τύπου και της έκφρασης και από την άλλη ενάντια στη γαλλική εβραϊκή κοινότητα, προφανώς σε συνάρτηση με την ανοιχτή πληγή του παλαιστινιακού ζητήματος.
