Δεδομένης της στενότητας και της σποραδικής φύσης της έρευνας για το μάνατζμεντ των φεστιβάλ και των ειδικών γεγονότων, η ανάπτυξή τους φέρνει στο προσκήνιο μια σειρά ερευνητικών ερωτημάτων που αφορούν στις κοινωνικές, περιβαλλοντικές και πολιτιστικές τους επιδράσεις στις τοπικές κοινωνίες, τη δυναμική των σχέσεων που αναπτύσσονται μεταξύ διοργανωτών και τοπικών κοινωνιών, τον τρόπο με τον οποίο επιτυγχάνεται η συνεργασία μεταξύ διοργανωτών και κοινότητας, τις μεταβαλλόμενες σχέσεις μεταξύ των διαφορων ομάδων ενδιαφέροντος, το φάσμα της κοινωνικής συμμετοχής κ.λ.π (Gursoy, Kim & Uysal, 2003:171).
Οι Gursoy, Kim & Uysal (2003) διερεύνησαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι διοργανωτές τις επιδράσεις ενός φεστιβάλ στην τοπική κοινωνία και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εάν υπάρχουν αντιφάσεις μεταξύ κοινότητας και διοργανωτών ως προς τα οφέλη και το σκοπό ενός φεστιβάλ, τότε το αποτέλεσμα ενδέχεται να είναι ολέθριο. Στην περίπτωση δηλαδή που δεν συνάδει η οπτική των διοργανωτών με αυτή την τοπικής κοινωνίας, μπορεί να προκύψει ένα φεστιβάλ που να διαφέρει σημαντικά από αυτό που οραματίστηκε η κοινότητα (Gursoy, Kim & Uysal, 2003:172). Αντίθετα, εάν οι δύο αυτές απόψεις συγκλίνουν, ενδεχομένως βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη επιτυχία (Gursoy, Kim & Uysal, 2003:172).
Επιπρόσθετα, μερίδα των ερευνητών έχει εστιάσει το ενδιαφέρον της στο ζήτημα της χορηγίας (Crompton, 1995, Mohr, Backman & Backman, 1995), του εθελοντισμού (Williams, Dossa & Tompkins, 1995), της ποιότητας των υπηρεσιών (Crompton & Love, 1995, Wicks & Fesenmaier, 1993) και του ρόλου της κοινωνικής συμμετοχής (Backman, Backman, Uysal & Sunshine, 1995).
Η έρευνα στο πεδίο της αξιολόγησης των φεστιβάλ έχει χαρτογραφήσει ορισμένα πεδία που περιλαμβάνουν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στόχων (Gitelson, Kerstetter & Kiernan, 1995), τη χρήση desktop mapping ως εργαλείο μάρκετινγκ για το σχεδιασμό και την αξιολόγηση γεγονότων (Verhoven, Wall & Cottrell, 1998), την αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης για την ηγεσία στα γεγονότα (Tzelepi & Quick, 2002), τα κίνητρα των θεατών που παρακολουθούν κάποιο γεγονός (Nicholson & Pearce, 2000, Lee, Lee & Wicks, 2004, Gursoy, Spangenberg & Rutherford, 2006) και τους λόγους για τους οποίους τα φεστιβάλ αποτυγχάνουν (Getz, 2002). Ζήτημα βαρύνουσας σημασίας θεωρείται και η αξιολόγηση της ποιότητας / ικανοποίησης του πελάτη ή θεατή από ποικίλους τύπους γεγονότων (Crompton & Love, 1995, Hultsman, 1998, O`Neil, Getz & Carlsen, 1999, Getz, O`Neil & Carlsen, 2001, Boreau, DeCoster & Paradis, 2001, Thrane, 2002, Cole & Illum, 2006).
Ελάχιστα είναι τα ερευνητικά έργα που αναλύουν τις στάσεις των κατοίκων με τη χρήση κλιμάκων στάσεων που αναπτύσσονται με ψυχομετρικούς κανόνες (Lankford & Howard, 1994, Linberg & Johnson, 1997). Τέλος, όσο αφορά στην εκτίμηση της απόδοσης ενός φεστιβάλ και των αντιδράσεων των ανθρώπων απέναντί του, χρησιμοποιούνται οι εξής δείκτες: η αντιλαμβανόμενη ποιότητα, η αντιλαμβανόμενη αξία και η ικανοποίηση (Baker & Crompton, 2000, Parasuraman & Grewal, 2000, Petrick & Backman, 2002a).
Αρθρογράφος: Μαρία Ψαρρού, υπ. διδάκτρωρ Τμ. Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού Παντείου Πανεπιστημίου.
