Σε μια πειραγμένη εκδοχή και μετάφραση του Μπεν Πάουερ.Με την Έλεν ΜακΚρόρι σε μια αφοπλιστική ερμηνεία μιας ηρωίδας με οικουμενική διαχρονικότητα.
Σκηνοθετημένη από την πολυβραβευμένη Κάρι Κράκνελ.
Πέμπτη, 4 Σεπτεμβρίου, ώρα 21.00
Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη
Με αγγλικούς υπότιτλους
Υψηλής έντασης έξαψη διατρέχει τα 90 λεπτά αυτής της Μήδειας, που αποθεώθηκε από τους κριτικούς και εγκατέλειψε τον αρχαίο μύθο, για να γίνει ανησυχητικά προσιτή, μια γυναίκα με τον ψυχισμό που είναι κατανοητός τον 21ο αιώνα.
Η εγκαταλελειμμένη σύζυγος ανεβάζει τη θερμοκρασία του θυμού της μέχρι την κόλαση, γίνεται η σαλεμένη, απειλητική, αλλά και αξιοθρήνητη κυρία της διπλανής πόρτας, που μας οδηγεί στα σκοτάδια του παραλογισμού της και μας αφήνει να την κοιτάξουμε με αποστροφή, αλλά και με συμπάθεια.
Η Μήδεια είναι η πρώτη της φετινής σειράς αναμεταδόσεων από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, που το Μέγαρο Μουσικής προσφέρει στο αθηναϊκό κοινό για πέμπτη συνεχή χρονιά, σε συνεργασία με την Βρετανική Πρεσβεία και το Βρετανικό Συμβούλιο.
Η συγκλονιστική αυτή παραγωγή, η πρώτη Μήδεια στα 50 χρόνια του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, μεταδίδεται απευθείας από το Λονδίνο στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, στις 4 Σεπτεμβρίου, στις 9 το βράδυ. με αγγλικούς υπότιτλους.
Οι κριτικοί συναγωνίστηκαν σε υπερθετικούς και επαίνους γι αυτή την παράσταση που δεν καταφεύγει σε ευκολίες, είναι διάχυτη από μια αγωνιώδη αναμονή χιτσκοκικής ποιότητας και επιτρέπει στη σαγηνευτική Έλεν ΜακΚρόρι να προσδώσει μια κάποια ανθρωπιά σε μια γυναίκα που δεν είναι μόνο τέρας, αλλά και αξιοπρεπής, αξιολύπητη, διαυγής και παρανοϊκή ταυτόχρονα. Πολύ έξυπνη και οξυδερκής για την εποχή της, αποσβολώνεται από τον κυνισμό των ανδρών πολιτικών και καταφεύγει σε κάτι ακραία απαράδεκτο, για να υψώσει το ανάστημά της.
« Η έξαψη που συνοδεύει αυτή την παραγωγή», γράφει ο Μπεν Μπράντλι στους New York Times, « οφείλεται κυρίως στην σκηνοθέτη και την πρωταγωνίστριά της. Η εντυπωσιακά ευρηματική Κάρι Κράκνελ άφησε άφωνο τον κόσμο του θεάτρου με έναν συγκλονιστικό αναστοχασμό του Κουκλόσπιτου του Ίψεν πριν από δύο χρόνια. Η Μήδειά της είναι φτιαγμένη με την ίδια ευαισθησία, συνδυάζει την βαθειά συναίσθηση για μια δυστυχισμένη ηρωίδα με τη χρήση τεχνικών αιφνιδιασμών, κινηματογραφικών και λογοτεχνικών αναφορών».
Υπάρχει μια έντονη αύρα από Στάνλεϊ Κιούμπρικ και Στίβεν Κινγκ σε αυτή την παραγωγή με ένα εξαιρετικό σκηνικό, σε δύο επίπεδα, του Τομ Σκατ και μια σκοτεινή, ποπ μουσική από τους Γκόλντφραπ, που υποδαυλίζει την ατμόσφαιρα της επικείμενης φρίκης, χωρίς να την κάνει μελοδραματική. Ο χορός των γυναικών, με τα φλοράλ φορέματα, παραπέμπει σε μια φάλαγγα από τις Κυρίες του Στέπφορντ και η σπασμωδική κίνησή τους, χορογραφημένη από τη Λούσι Γκέριν, υπογραμμίζει την απόσταση που χωρίζει τη Μήδεια από τις συμβάσεις μιας κοινωνίας που δε αποκλίνει από τα συμφωνημένα πρότυπα.
«Η αρετή αυτής της παραγωγής και η νέα εκδοχή του έργου από τον Μπεν Πάουερ », γράφει ο Μάικλ Μπίλινγκτον στον Guardian, «είναι ότι οι συντελεστές της αποφεύγουν την ψευτο-οπερατική μεγαλοπρέπεια και μας παρουσιάζουν μια αναγνωρίσιμη ύπαρξη, που φλέγεται μέσα στις αντιφάσεις της. Η χαρισματική Κάρι Κράκνελ δημιουργεί ένα σύνθετο πορτρέτο μιας Μήδειας, που είναι ταυτόχρονα σώφρων και παράλογη, όμηρος μιας έμμονης ιδέας για εκδίκηση, χωρίς να έχει χάσε τα μητρικά της αισθήματα. Σε όλη την παράσταση η Μήδεια της ΜακΚρόρι περνάει με έξοχη ευκολία από την επιτηδειότητα, στο έγκλημα, αλλά και στην πιο απρόβλεπτη ανθρωπιά. Είναι μια φρέσκια ανάγνωση, που δεν περιορίζει το έργο σε μια απλοϊκή απολογία μιας κακοπαθημένης γυναίκας».
Ψυχολογική οξυδέρκεια διατρέχει την παράσταση και η τραγική δύναμη του έργου αναδύεται έντονη ενώ το απόγειο της παραγωγής είναι ταιριαστό με τα σημερινά ψυχολογικά δεδομένα. Χωρίς να προδίδει την ουσία του πρωτότυπου, αυτή η Μήδεια δεν χάνεται με το άρμα του Θεού Ήλιου, αλλά απλά φεύγει και η έξοδός της είναι βαθειά αξιολύπητη και απόλυτα συνεπής με τις παράφρονες αντιφάσεις του χαρακτήρα της. Η ‘Ελεν ΜακΚρόρι, με τη βαθειά φωνή της, κάνει μια πολυεπίπεδη σπουδή στην παραφροσύνη και ζαρώνει σε διαστάσεις που ο 21ος αιώνας μπορεί να κατανοήσει.
«Το αρχαίο έργο» γράφει ο Τσαρλς Σπένσερ στο Telegraph, «μας μιλάει ακόμα με μια εντυπωσιακή αμεσότητα μέσα από τους αιώνες, σε μια σύγχρονη παραγωγή, που δεν χάνει ούτε μια στιγμή τη δραματική της ένταση. Η απόδοση του Μπεν Πάουερ έχει μια απόλυτη εκφραστικότητα χωρίς δράμι λίπους και αυτή η υπέροχη ηθοποιός, η Έλεν ΜακΚρόρι, κάνει την ερμηνεία της ζωής της. Οργώνει τη σκηνή σαν θηρίο στο κλουβί, σαλεμένη, με τον νου της στο έγκλημα και αν και μικροκαμωμένη, κυριαρχεί στην τεράστια σκηνή Ολίβιε του Εθνικού. Στο τέλος αυτής της συγκλονιστικής, ανελέητης παραγωγής, αφήνεις το θέατρο τρομαγμένος, αλλά και συνεπαρμένος. Σίγουρο σημάδι ότι η τραγωδία βρήκε το στόχο της».
«Μια παράσταση που σε καθηλώνει», γράφει ο Αντρέι Λουκόφσκι στο Time Out. «Η παραγωγή της Κράκνελ διατηρεί την ελληνική ιδιομορφία ενώ υπογραμμίζει την διαχρονικότητα της Μήδειας: 2500 χρόνια αργότερα, οι γονείς εξακολουθούν να σκοτώνουν τα παιδιά τους. Η ΜακΚρόρι είναι αφοπλιστική. Έρωτας και εκδίκηση σε μια σύγχρονη εκδοχή».
«Η ΜακΚρόρι έχει μια πυρωμένη συναισθηματική δύναμη και μια εξονυχιστική ψυχολογική οξυδέρκεια», γράφει ο Πολ Τέιλορ στον Independent. «Το τερατώδες και το τρωτό συμπλέκονται έξοχα στην ερμηνεία της. Η τραυματισμένη οργή της, που θρέφει το έγκλημά της, είναι ταυτόχρονα τρομακτική και διαπεραστική. Και δεν νομίζω ότι έχω δει ποτέ Μήδεια όπου ο υπόκωφος θρίαμβος της πρωταγωνίστριας να έχει αποδοθεί με τόση σπαρακτική λιτότητα. Μια αξέχαστη ερμηνεία».
« Η ΜακΚρόρι είναι καταπληκτική», γράφει η Βικτόρια Σάντλερ στην Huffingtonpost. «Οι υπερθετικοί μπορεί να συνεχίζονται στο άπειρο. Η ερμηνεία της τραυματίζει, εισβάλλει τόσο βαθειά στην ψυχή σου, που σε κάνει να τη λυπάσαι και όταν στο τέλος αυτή η συντετριμμένη, παρανοϊκή μάνα καταρρέει μπροστά σου, νιώθεις συντεθλιμμένος μέχρι το κόκαλο. Είναι μεγαλειώδης και οδηγεί την εκδίκηση σε νέα, σπαρακτικά επίπεδα. Είναι η καλύτερη σκηνοθεσία της Κράνκελ, μια έξοχη παραγωγή και το ατμοσφαιρικό της αποτύπωμα είναι βαθύ».
Η παράσταση που θα αναμεταδοθεί από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας είναι η τελευταία του έργου.
Σκηνοθεσία Carrie Cracknell
Σκηνικά Tom Scutt
Σχεδιασμός φωτισμών Lucy Carter
Χορογραφία Lucy Guerin
Μουσική Will Gregory, Alison Goldfrapp
Σκηνοθεσία πάλης Owain Gwynn
Σχεδιασμός ήχου Gregory Clarke
Με την Helen McCrory στο ρόλο της Μήδειας
τους Michaela Coel, Dominic Rowan, Danny Sapani, Martin Turner κ.ά.
Οι τιμές των εισιτηρίων είναι 14 € και 7 € (φοιτητικά)
Πληροφορίες για το κοινό στο τηλέφωνο: 210 72.82.333
και στην ιστοσελίδα του Μεγάρου: www.megaron.gr
Επίσης:
https://www.facebook.com/
http://www.pinterest.com/
https://twitter.com/
