ΙΤΑΛΙΚΟ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ – ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2014
Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014, ώρα 19:00
Auditorium του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου, Πατησίων 47
Το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών
στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας Μνήμης του εβραϊκού Ολοκαυτώματος
διοργανώνει μία Διάλεξη με ομιλητή τον καθηγητή Stefano Bindi με θέμα:
«Σκεπτόμενοι το Θεό μετά το Άουσβιτς » (Μια περιήγηση στην εβραϊκή φιλοσοφία του 20ού αιώνα)
Με μετάφραση στα ελληνικά
Είσοδος ελεύθερη
Η συνάντηση, η οποία εντάσσεται στο πλαίσιο των πρωτοβουλιών που κάθε χρόνο τέτοια εποχή λαμβάνουν χώρα για τον εορτασμό της Ημέρας Μνήμης, αποσκοπεί να αποτελέσει μια ευκαιρία προβληματισμού πάνω στο πιο επιτακτικό ερώτημα που έθεσαν προς σκέψη τα γεγονότα του εβραϊκού Ολοκαυτώματος: την αντιληπτικότητα του Θεού στα σκοτάδια του Ολοκαυτώματος. Η περιήγηση επιχειρεί να εντοπίσει τις πιο σημαντικές στιγμές της εβραϊκής φιλοσοφίας του δευτέρου μισού του 20ού αιώνα, εστιάζοντας ιδιαίτερα στη σχέση ανθρώπου-Θεού, στη δυνατότητα επανεξέτασης της θεϊκής εικόνας και στις ιστορικές και φιλοσοφικές συνέπειες της εν λόγω επανεξέτασης.
Βιογραφικά στοιχεία:
Ο Stefano Bindi γεννήθηκε στην Πιστόια. Σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα, όπου διδάσκει ιταλική και λατινική φιλολογία στην Ιταλική Σχολή. Κάτοχος πτυχίου Εβραϊκής Φιλολογίας και Θρησκευτικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, συνέχισε την ενασχόλησή του με την εβραϊκή φιλολογία και φιλοσοφία, διδάσκοντας εβραϊκή γλώσσα και φιλολογία της Παλαιάς Διαθήκης σε διάφορες θεολογικές σχολές της Τοσκάνης, δίνοντας διαλέξεις και αρθρογραφώντας. Ανάμεσα στις πρόσφατες δημοσιεύσεις του συγκαταλέγονται: “Lo statuto dell’arte nell’ebraismo”, στο “Dio e i suoi colori”, εκδ. Nerbini 2010. “Martin Buber e Edmond Jabés: lo straniero” στο “Migrazioni, incontro con l’altro”, εκδ. Nerbini 2011. Προςέκδοση: “Shemà Isreal: semantica dell’ “ascoltare” nell’Antico Testamento”.
5 Φεβρουαρίου 2014 / 19.00
Auditorium Iταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, Πατησίων 47
Ελλάδα-Ιταλία .
Διάλογοι μεταξύ δύο πολιτισμών
ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ – ΙΤΑΛΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (16ος -19ος αι.)
Auditorium Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, Πατησίων 47
Κύκλος συναντήσεων σε συνδιοργάνωση με το Κέντρο Μελετών Ιονίου
Στα ελληνικά με μετάφραση στα ιταλικά
Είσοδος ελεύθερη
Στόχος αυτής της σειράς των επιστημονικών διαλέξεων που θα πραγματοποιηθούν στο Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών είναι να παρουσιαστεί στο ευρύ κοινό η καλλιτεχνική δραστηριότητα και να αναλυθεί το έργο Ελλήνων ζωγράφων που δραστηριοποιήθηκαν σε διάφορες πόλεις της Ιταλίας από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα άλλοι μένοντας πιστοί στη βυζαντινότροπη τεχνοτροπία άλλοι εντασσόμενοι στις τοπικές εικαστικές σχολές και ρεύματα ακολουθώντας τις καλλιτεχνικές τάσεις της εποχής, καθώς και Ιταλών ζωγράφων που άσκησαν την τέχνη τους στην Ελλάδα, ιδιαίτερα κατά τον 18ο και τον 19ο αιώνα, δημιουργώντας εργαστήρια και κύκλους μαθητών. Η Βενετία, η Ρώμη, η Νεάπολη και άλλες ιταλικές πόλεις φιλοξένησαν τη γόνιμη εικαστική δραστηριότητα σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών, όπως ο Δαμασκηνός, ο Κλόντζας, ο Πουλάκης, ο Θεοτοκόπουλος, ο Βασιλάκης (Αλιένσε), ο Κορένσιος και πολλοί άλλοι. Αντίστροφα, ζωγράφοι της Κέρκυρας, της Κεφαλονιάς και της Ζακύνθου διαμόρφωσαν την τέχνης τους σε εργαστήρια σημαντικών Ιταλών ζωγράφων στην Ιταλία ή στα ελληνικά νησιά συμβάλλοντας στη δημιουργία τηης Επτανησιακής Σχολής ζωγραφικής, ενώ αργότερα έδρασαν στην Αθήνα οι Ιταλοί ζωγράφοι Ραφαήλ Τσεκόλι, Βικέντιος και Στέφανος Λάντζα. Στη σειρά των διαλέξεων που οργανώνεται από το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών σε συνεργασία με το Κέντρο Μελετών Ιονίου, έχουν κληθεί να ομιλήσουν ειδικοί επιστήμονες, καθηγητές Πανεπιστημίων και ιστορικοί της τέχνης, που θα αναφερθούν στη δραστηριότητα και θα αναλύσουν το έργο επιλεγμένων Ελλήνων και Ιταλών εικαστικών δημιουργών.
Αθηνά Σχινά
Ιστορικός και κριτικός τέχνης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ελένη Μπούκουρη-Αλταμούρα (1821-1900) ∙ Η πρώτη ελληνίδα ζωγράφος στη μετεπαναστατική περίοδο
Ελένη Μπουκούρη – Αλταμούρα: η περιπετειώδης ζωή και το έργο μιας από τις πρώτες ελληνίδες ζωγράφους, μετά την Απελευθέρωση, η οποία σπούδασε στην Ιταλία, συνδέθηκε με τα εκεί επανασταστικά κινήματα των μέσων του 19ου αιώνα, εξέφρασε (συμβολικά και αλληγορικά) το πνεύμα της εποχής που βίωσε και παρ’ ότι διασώθηκαν ελάχιστα σχέδια και πίνακές της, θεωρείται εντούτοις εμβληματική φυσιογνωμία για τις αρχές της Νεώτερης Ελληνικής Τέχνης.
Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014, ώρα 19:00
Iταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών, Πατησίων 47
“Οι Pirandello”
Θα μιλήσουν:
Ανταίος Χρυσοστομίδης, Μεταφραστής και Συγγραφέας
Sarah Zappulla Muscarà, Καθ. Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Κατάνιας
Enzo Zappulla, Πρόεδρος του Ινστιτούτου Ιστορίας του Σικελικού Θεάματος
Στα ιταλικά με ελληνική μετάφραση
Είσοδος ελεύθερη
ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ:
“Οι Pirandello. Η οικογένεια και η εποχή της μέσα από εικόνες”
Διάρκεια έκθεσης: 28/01/2014 – 28/02/2014
Δευτέρα-Παρασκευή 10:00-14:00 και κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων
Είσοδος ελεύθερη
Η έκθεση «Οι Pirandello» που έχουν επιμεληθεί οι Enzo Zappulla και Sarah Zappulla Muscarà και προωθείται από το Ινστιτούτο Ιστορίας του Σικελικού Θεάματος, είναι ένα συναρπαστικό, πρωτόγνωρο εικονογραφικό ταξίδι στην ιστορία μιας από τις πιο πολύπαθες και πολυσύνθετες οικογένειες μεταξύ δέκατου ένατου και εικοστού αιώνα, η οποία διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο στο παγκόσμιο πολιτιστικό προσκήνιο.
Γύρω από τον κύριο πρωταγωνιστή, τον Luigi Pirandello, παρουσιάζονται η οικογένειά του με καταγωγή από το Αγκριτζέντο, η σύζυγος Antonietta Portolano, τα παιδιά, ο πρωτότοκος Stefano, που ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του, και αυτός επίσης από πολλές απόψεις εξαιρετικός δραματουργός και πεζογράφος, ο Fausto, που επρόκειτο να γίνει ένας από τους σπουδαιότερους ζωγράφους της Ρωμαϊκής Σχολής, η Lietta, η οποία είχε έναν άτυχο γάμο με ένα Χιλιανό διπλωμάτη, τον Manuel Aguirre, οι νύφες, Olinda Labroca, Pompilia D’Aprile, τα εγγόνια, η μούσα του και ερμηνεύτρια Marta Abba.
Εκτός από τις φωτογραφίες του στενού οικογενειακού πυρήνα, παρουσιάζονται εκείνες στις οποίες απεικονίζεται παρέα με φίλους, συγγραφείς, ηθοποιούς, εκπροσώπους της σύγχρονης ιντελιγκέντσιας. Επίσης, τεκμήρια από τις πιο σημαντικές περιοδείες του Luigi Pirandello στο εξωτερικό, από την εκλογή του σε ακαδημαϊκό της Ιταλίας και από την απονομή του Βραβείου Νόμπελ.
Η έκθεση, αποτύπωση μιας ολόκληρης εποχής, ρίχνει φως σε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες προσωπικότητες της εποχής. Μια εξιστόρηση μέσα από εικόνες σπάνιες, άγνωστες, προφητικές, που συνθέτουν το μυθιστόρημα των “Pirandello”. Πρόσωπα που φιλοδοξούν να παραμείνουν, όχι μόνο μεταπλασμένα μέσω της έντονα αυτοβιογραφικής γραφής του Luigi και του Stefano, αλλά και ως αποκαλυπτική οπτική ανάμνηση.
(Επιμέλεια κειμένου: Sarah Zappulla Muscarà και Enzo Zappulla)
Πεμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014, ώρα 19.00
ΚΥΚΛΟΣ
ΟΙ ΠΕΜΠΤΕΣ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Επιμέλεια: RiccardoVaglini
Auditorium Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, Πατησίων 47 (έναντι Πολυτεχνείου)
Τέσσερις μηνιαίες συναντήσεις με παρουσιάσεις, βίντεο, σχολιασμένες ακροάσεις και ζωντανές εκτελέσεις με την επιμέλεια του RiccardoVaglini.
Δεν είναι αληθές ότι όλη η σύγχρονη μουσική στο σύνολό της είναι δυσνόητη και βαρετή. Ήρθε αντιθέτως η στιγμή να ειπωθεί ότι δυσνόητη και βαρετή είναι μόνο εκείνη η μουσική που, πέραν του να είναι νέα, είναι άσχημη. Και ότι, όπως και στην μαγειρική τέχνη, τη μόδα και το ντιζάιν, έτσι και στο χώρο του πενταγράμμου, η Ιταλία κατόρθωσε να διατηρήσει μια εξέχουσα θέση.
Με οδηγό τον RiccardoVaglini, που θα μας συντροφέψει στο κατ’ επίφαση μόνο άναρχο, πολυσχιδές μουσικό τοπίο των νέων ήχων και νέων ακουσμάτων, θα μπορέσουμε να γνωρίσουμε πρόσωπα, κώδικες και έργα θεμελιώδη για τον πολιτισμικό μας εμπλουτισμό.
Είσοδος ελεύθερη
4. Lessismore: αισθητική της αφαίρεσης και του αμετάβλητου
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:Filippo Perocco, Tarlo che rode, 2002. Βίντεο του Luca Camilotto, 2’
Franco Battiato, L’Egitto prima delle sabbie, 1978, πιάνο. Ζωντανή εκτέλεση, 14’
Massimo Mariani, TV blue, 1994. Απότo βίντεο Duplum, 1996, 7’
Riccardo Vaglini, Toccata lentissima, 1992 πιάνο. Ζωντανή εκτέλεση, 8’
Yoshifumi Tanaka, Study-Limen, 1999. Hλεκτρονική μουσική, 3’
Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014, ώρα 19:00
Auditorium Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, Πατησίων 47
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ FRANCARAME
Διάλεξη της Καθ. Στέλλας Πριόβολου
“Από τη Μήδεια του Ευριπίδη και του Σενέκα στη Μήδεια του DarioFo και της FrancaRame“
Με σκηνική ανάγνωση της SilviaGiampaola
Μουσική: Μήδεια του Κερουμπίνι με τη Μαρία Κάλλας
Είσοδος ελεύθερη
Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014, ώρα 19.30
Μουσείο Μπενάκη – Πειραιώς 138
ΚΥΚΛΟΣ ΝΕΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ
ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ:
GALANTINO, LATINA, CAPPAI & SEGANTINI
ΜουσείοΜπενάκη – Πειραιώς 138
Mε την επιμέλεια του Αντρέα Γιακουμακάτου και σε συνεργασία με το
Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής
Ταυτόχρονη μετάφραση
Είσοδος ελεύθερη
Η σύγχρονη αρχιτεκτονική επιστρέφει στο Μουσείο Μπενάκη
Ανδρέας Γιακουμακάτος
Μετά τους ετήσιους κύκλους διαλέξεων αρχιτεκτόνων από τη Σκανδιναβία, τις γερμανόφωνες χώρες και την Ισπανία, τον προσεχή Νοέμβριο εγκαινιάζεται ο κύκλος διαλέξεων Ιταλών αρχιτεκτόνων, οργανωμένος από το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών σε συνεργασία με το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής (Hellenic Institute of Architecture).
Η σύγχρονη ιταλική αρχιτεκτονική δεν είναι σήμερα τόσο γνωστή όσο η αρχιτεκτονική άλλων χωρών της Ευρώπης, παρά την τεράστια συμβολή της ιταλικής αρχιτεκτονικής κουλτούρας στον διεθνή διάλογο, σε όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα (όπως γνωρίζουν άλλωστε και οι πολυάριθμοι Έλληνες αρχιτέκτονες που σπούδασαν στη γειτονική χώρα). Μεγάλα ονόματα της ιταλικής αρχιτεκτονικής όπως ο Renzo Piano ή ο Massimiliano Fuksas έκαναν καριέρα και έγιναν καταρχήν γνωστοί κυρίως στο εξωτερικό, ενώ μορφές όπως ο Aldo Rossi ή ο Paolo Portoghesi αποτελούν μύθους της προηγούμενης γενιάς και ανήκουν σε μια χρυσή περίοδο της ιταλικής αρχιτεκτονικής που έφτασε ως και τη δεκαετία του 1980.
Σήμερα, απαλλαγμένοι από ιδεολογήματα του παρελθόντος, μια νέα αίσθηση κοσμοπολιτισμού και διεθνισμού χαρακτηρίζει τους πιο νέους αρχιτέκτονες της «εποχής του Εράσμους» γιατί έληξε αναπόφευκτα η εποχή της αυτοαναφορικότητας και της αίσθησης αυτοδυναμίας της ιταλικής αρχιτεκτονικής. O νέος διεθνισμός της ιταλικής αρχιτεκτονικής οφείλεται επίσης στην όσμωση με την αρχιτεκτονική ξένων αρχιστάρ, όπως οι Meier, Chipperfield, Hadid, Pelli, Calatrava, Bolles & Wilson, Gehry και Bofill που τα τελευταία χρόνια υλοποίησαν έργα στην Ιταλία. Σημαντική ώθηση για τη διαμόρφωση μιας νέας εποχής στην ιταλική αρχιτεκτονική προέρχεται επίσης από τη μεγαλύτερη διάδοση της πρακτικής των διαγωνισμών, που δεν είναι μόνο δημόσιοι αλλά πολύ συχνά ιδιωτικοί (γραφεία εταιριών, βιομηχανικές εγκαταστάσεις, οίκοι μόδας, καταστήματα).
Η νέα ιταλική αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται πλέον από μια ισορροπημένη αντίληψη της διεθνούς πραγματικότητας και ταυτόχρονα της δικής της κληρονομιάς, και τούτο τη μετατρέπει σε εμπειρία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της είναι η πραγματοποίηση έργων εξαιρετικά σημαντικών ιδιαιτέρως έξω από τα μεγάλα αστικά κέντρα, χάρη σε μεμονωμένες τοπικές πολιτικές κάποιων δημάρχων και άξιων περιφερειακών διοικητών οι οποίοι είναι σε θέση να διαχειριστούν με πιο αποτελεσματικό τρόπο επεμβάσεις στα ιστορικά αστικά κέντρα. Τα έργα αυτά δεν είναι πάντα μεγάλων διαστάσεων ή εντυπωσιακής εξωστρέφειας, αλλά εξαιρετικά επιμελημένα στη σύλληψη και κομψά στη λεπτομέρεια, ενώ χαρακτηρίζονται από μια σχεδιαστική ένταση που μόνο ίσως οι ιταλοί αρχιτέκτονες μπορούν να επιτυγχάνουν. Έχοντας εγκαταλείψει τη φιλοδοξία παραγωγής εικόνων τύπου αρχιστάρ οι οποίες θεωρούνται κενές περιεχομένου, η νέα ιταλική αρχιτεκτονική επιστρέφει κατά κάποιο τρόπο στις ρίζες της, με μια ποιητική στάση ανάλαφρη, διεθνή και τοπική μαζί. Υπό αυτό το πρίσμα ο Mauro Galantino, ο Vincenzo Latina και οι Carlo Cappai και Maria Alessandra Segantini, παρά το ότι διαφορετικοί μεταξύ τους, ανήκουν στους πιο αντιπροσωπευτικούς και ποιοτικούς εκπροσώπους αυτών των νέων τάσεων.
ΔιάλεξητωνCarlo Cappaiκαι Maria Alessandra Segantini – Studio C+S
“-scapeAdaptors”
Oι CarloCappai και MariaAlessandraSegantini, με δικό τους γραφείο στο Τρεβίζο από το 1994, αποφοίτησαν από το Πανεπιστήμιο Iuav της Βενετίας το 1991. Έχουν εκπονήσει σημαντικά έργα, όπως το νέο Δικαστικό Μέγαρο της Βενετίας και τη Φοιτητική Εστία της Φλωρεντίας. Έχουν νικήσει σε πολλούς σημαντικούς διαγωνισμούς, ενώ το 2012 τιμήθηκαν με το ειδικό βραβείο Medaglia d’Oro perl’architetturaitaliana στην Triennale του Μιλάνου. Έχουν εκθέσει έργα τους στην 8η, 12η και 13η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, στο MIT της Βοστώνης, στην Triennale του Μιλάνου, στη Citè de l’Architecture et du Patrimoine του Παρισιού, στο Architekturzentrum της Βιέννης και στο RIBA του Λονδίνου.
Τα τελευταία χρόνια διδάσκουν σε σημαντικά αμερικανικά πανεπιστήμια, όπως το ΜΙΤ της Βοστώνης, το Syracuse University και το Πανεπιστήμιο του Xάρβαρντ, στις Σχολές Αρχιτεκτονικής της Βενετίας και της Φερράρα, στο HasselSchoolofArchitecture στο Βέλγιο και στο UΕL του Λονδίνου. Το 2012 οι εκδόσεις Alinea της Φλωρεντίας εξέδωσαν μια μονογραφία αφιερωμένη στο έργο τους.
24 Φεβρουαρίου 2014 / 19.00
Auditorium Iταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου Αθηνών, Πατησίων 47
AΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ:
FERIE D’AGOSTO
Σκηνοθεσία: Paolo Virzì. Παίζουν: Silvio Orlando, Paola Tiziana Cruciani, Ennio Fantastichini,
Laura Morante, Sabrina Ferilli, Rocco Papaleo, Antonella Ponziani
Mουσική: Battista Lena
Κωμωδία. Ιταλία 1995 / 110΄
Γλώσσα: ιταλικά. Υπότιτλοι: αγγλικοί
Eίσοδος ελεύθερη
Δύο οικογένειες, η μία αριστερών αντιλήψεων και η άλλη δεξιών, συναντιούνται κατά τις διακοπές τους το δεκαπενταύγουστο στο Ventotene, το νησί όπου στο παρελθόν οι φασίστες καταδίκαζαν σε εξορία τους αντιφασίστες, και συγκρούονται μεταξύ τους υπό το βλέμμα ενός εφήβου που παρακολουθεί με τη σαρκαστική αδιαφορία κάποιου που ανήκει σε άλλο κόσμο. Η ταινία του Paolo Virzì (όπως και η ταινία Selvaggi του Carlo Vanzina) μεταφέρει στο σινεμά το διαχωρισμό των Ιταλών σε δύο αντιμαχόμενες παρατάξεις που φαινόταν να έχει εκλείψει από την εποχή του Don Camillo και του Peppone και σήμερα έχει εξαπλωθεί σε εφημερίδες, τηλεοράσεις, εκλογικές αντιπαραθέσεις και κατ’ επέκταση σε καθετί, μετατρέποντας τη χώρα σε θεατρική παρωδία… (Lietta Tornabuoni, La Stampa)
Βραβεία:
1996 David di Donatello καλύτερης ταινίας.
1996 Ciak d’oro καλύτερης ηθοποιού (μη πρωταγωνίστριας) στην Antonella Ponziani
1997 Yποψηφιότητα Nastro d’Argento καλύτερου σεναρίου στον Paolo Virzì
Nastro d’Argento καλύτερου πρωταγωνιστή στον Silvio Orlando
Nastro d’Argento καλύτερης πρωταγωνίστριας στην Sabrina Ferilli
Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών
Πατησίων 47 – 10433 – Aθήνα
Tηλ: +30 210 5242646, fax: +30 210 5242714
www.iicatene.esteri.it – eventi.iicatene@esteri.it
www.facebook.com/IICAtene – www.twitter.com/IICAten
Ilias Lucarelli
Γραφείο Τύπου ΙΜΙ Αθηνών
210 52 42 646
694 64 87 455
Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών
Πατησίων 47 – 10433 – Αθήνα
Tel:+30 210 5242646, fax:+30 210 5242714
www.iicatene.esteri.it – eventi.iicatene@esteri.it
www.facebook.com/IICAtene – www.twitter.com/IICAtene
