Θεϊκό Κόλπο The Priest’s Children Κροατία 2013 Διάρκεια: 93’ Σκηνοθεσία: Vinko Bresan Πρωταγωνιστούν: Kresimir Mikic, Niksa Butijer, Marija Skaricic Ο Vinko Brešan γεννήθηκε στο Ζάγκρεμπ το 1964. Σπούδασε φιλοσοφία, συγκριτική φιλολογία καθώς και κινηματογράφο και σκηνοθεσία τηλεόρασης. Το ντεμπούτο του, μια ταινία μεγάλου μήκους με χαμηλό προϋπολογισμό και τίτλο “How the War Started On My Island”, έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία των τελευταίων 20 χρόνων στην Κροατία. Ο πατήρ Φαμπιάν αναλαμβάνει καθήκοντα σε ένα μικρό νησί των Δαλματικών ακτών που μαστίζεται από υπογεννητικότητα. Υπό την απειλή να μειωθεί το καθολικό ποίμνιο του, συλλαμβάνει ένα σατανικό σχέδιο. Με τη βοήθεια του περιπτερά του χωριού τρυπάνε όλα τα προφυλακτικά που είναι προς πώληση, ενώ αργότερα μπαίνει στο κόλπο και ο φαρμακοποιός του χωριού, ο οποίος αντικαθιστά τα αντισυλληπτικά χάπια με βιταμίνες. Σύντομα, μία σειρά από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες θα προκαλέσουν το απόλυτο χάος και το αφελές σχέδιο θα φανερώσει όλες τις αδυναμίες του…
Σημείωμα του σκηνοθέτη:
«Το γεγονός ότι οι Κροάτες είναι ως επί το πλείστον καθολικοί και το ότι η καθολική εκκλησία είναι ένας κυρίαρχος θεσμός, δεν μου άφησε κανένα περιθώριο ως σκηνοθέτη παρά να κάνω μια ταινία για το θέμα αυτό. Η πρωτοβουλία του πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’ να επιτρέψει μόνο την κατά περίσταση χρήση των προφυλακτικών μου έβαλε την ιδέα, σε εμένα τον άμεμπτο, ότι η τοπική ιστορία που ήθελα να διηγηθώ έγινε ξαφνικά παγκόσμια. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να υπάρχει καλύτερο σκηνικό για μια τέτοια υπόθεση από τα Βαλκάνια που βρέχονται από τη Μεσόγειο, τα οποία γνωρίζω πολύ καλά γιατί κι εγώ μεγάλωσα εκεί, σε μια μικρή πόλη της Αδριατικής Ακτής. Αυτή η περιοχή διαθέτει μια καταπληκτική, συναισθηματική και οπτική τρέλα που είναι πειστική και ρεαλιστική και από την άλλη ιδιαίτερα σουρεαλιστική, ενώ η καθολική εκκλησία και τα δόγματα της, κουβαλάνε αντιφάσεις ειλικρίνειας και μεθόδευσης, σεξουαλικότητας, αγάπης για τον συνάνθρωπο, θρησκείας και υποκρισίας. Είμαι πεπεισμένος ότι ο θεατής θα αναγνωρίσει όλα αυτά τα στοιχεία στην ταινία και θα τα αποδεχτεί ως αληθινά μόνο μέσω του είδους της κωμωδίας, της λαϊκής κωμωδίας, με τα καλαμπούρια και τη χυδαιότητα του είδους που συναντάμε στην commedia dell’ arte…»
