Δήμος Αβδελιώδης Η ποιητική και ο ρεαλισμός του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη μέσα από τη θεατρική ερμηνεία.
“Αν ο σκοπός ενός έντεχνου έργου είναι η βαθειά συγκίνηση, μέσα από την κατανόηση μιας αλήθειας, που οδηγεί στην κάθαρση και τη λύτρωση από το φόβο και τη σύγχυση, τότε οι όροι και οι κανόνες που τίθενται γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό ενυπάρχουν μέσα στο ίδιο το έργο και όχι έξω από αυτό, αρκεί να τους αναγνωρίσουμε” Δήμος Αβδελιώδης.Ο Δήμος Αβδελιώδης, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες δημιουργούς του θεάτρου και του κινηματογράφου, έχει συνδέσει το όνομά του με πρωτοποριακές και διακεκριμένες θεατρικές παραστάσεις που άνοιξαν νέους δημιουργικούς δρόμους στη θεατρική τέχνη.Στις πιο πρόσφατες, την «Πλάτωνα Απολογία Σωκράτη», που ξεκίνησε τον περασμένο Ιούλιο με την συνεργασία του ΚΘΒΕ, παρουσίασε για πρώτη φορά στην ιστορία του θεάτρου, αλλά και της ερευνητικής φιλολογίας, την απαγγελία της αρχαίας ελληνικής με την δική του μέθοδο -ώστε να ακούγεται σαν φυσική και ζωντανή γλώσσα- αλλάζοντας ριζικά τη σχέση μας με τα αρχαία ελληνικά κείμενα.Κάθε μια από τις είκοσι θεατρικές παραστάσεις του, σχεδιασμένες και εκτελεσμένες σαν όπερες, αναδεικνύουν με έναν μοναδικό, συναρπαστικό τρόπο συγγραφείς, όπως ο Βιζυηνός και ο Παπαδιαμάντης, που εθεωρούντο μέχρι τώρα δυσπρόσιτοι εξαιτίας της καθαρεύουσας, είτε απόμακροι λόγω της ιδιάζουσας ποιητικής τους γλώσσας, όπως ο Χορτάτσης και ο Σολωμός.«Το Μόνον της Ζωής του ταξείδιον», «Το Αμάρτηματης Μητρός μου», «Η Νοσταλγός», «Όνειρο στο Κύμα – Έρως Ήρως», «Το Μυρολόγι της Φώκιας», «Μαράν Αθά», « Βαβυλωνία», «Ερωφίλη», και «Η Γυναίκα της Ζάκυθος» με τη δραματουργική επεξεργασία ή τη θεατρική διασκευή και τη διδασκαλία της φωνητικής ερμηνείας από τον Δ. Αβδελιώδη, κατάφεραν-κατά κοινή ομολογία-να ξαφνιάσουν, να συγκεντρώσουν βαθιά και να συγκινήσουν, ένα πολύ μεγάλο και εντελώς διαφορετικό μεταξύ του κοινό, ως προς την ηλικία και την παιδεία, ενώ επισημάνθηκε από τους παιδαγωγούς η ιδιαίτερη σημασία των παραστάσεών του για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.Οι παραστάσεις, «Ιχνευτές»(καινοτόμος αναβίωση της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας του Σατυρικού δράματος σε σχέση με την Κωμωδία-συμμετοχή και αναγνώριση σε διεθνή φεστιβάλ-),«Πέρσες» και «Ωδή στον Αλέξανδρο Παναγούλη» ανέδειξαν σαν μοναδικό πρωταγωνιστή και πυρήνα της δραματουργίας της Τραγωδίας αλλά και του Σατυρικού δράματος, τον ίδιο τον λόγο του κειμένου, που εμπεριέχει και επιβάλει σαν λογικά αναγκαίες όλες τις αισθητικές και τις σκηνοθετικές επιλογές.
Ενώ με το «Λίγα απ’ Όλα»(2001) παρουσίασε εντυπωσιακά και για πρώτη φορά στο θέατρο την αισθητική ατμόσφαιρα του Θεάτρου Σκιών, κάνοντας ιδιότυπη χρήση του φωτισμού και των εικαστικών στοιχείων και αντικαθιστώντας τις χάρτινες φιγούρες με ηθοποιούς, μια πρόταση που την βελτίωσε και την ολοκλήρωσε το 2007 με το έργο του «Ο Μεγαλέξανδρος κι ο Καταραμένος Δράκος», απαλλάσσοντας την παραδοσιακή ηθογραφική ατμόσφαιρα του θεάτρου Σκιών από το παρωχημένο οθωμανικό της πλαίσιο, και μετατρέποντας τους φολκλορικούς ήρωες του Θ. Σκιών σε σύγχρονα πλανητικά αρχέτυπα, μέσα στο ευρύτερο φόντο της παγκόσμιας υλικής και πνευματικής ανέχειας, με τους σύγχρονους δράκους.
Τιμώμενο πρόσωπο, το 2010 στο Διεθνές Φεστιβάλ Πειραματικού Θεάτρου Καΐρου, «για το στίγμα του στο ελληνικό θέατρο και τη συμβολή του στην παγκόσμια γλώσσα του θεάτρου, με το ιδιαίτερο σκηνοθετικό του σύμπαν», ο Δήμος Αβδελιώδης, απευθύνεται όχι μόνο στο θεατρόφιλο κοινό αλλά κυρίως στο ευρύτερο κοινό, που αναζητά στο θέατρο την ψυχαγωγία σαν πραγματική απόλαυση, μέσα από τη μαγεία παραστάσεων που επαναλαμβάνονται για χρόνια, και έχουν υμνηθεί από τους κριτικούς σαν μαθήματα, υποκριτικής, σκηνοθεσίας, θεατρικής διασκευής και πρωτοτυπίας.3/2/2016-18.00
