Παρασκευή, 29 Μαΐου 2015, στις 21:00
Αυτοενοχοποίηση του Πέτερ Χάντκε
Διδασκαλία / Μετάφραση / Σκηνοθεσία:
Κ. Αλέξης Αλάτσης
Θεατρικό Εργαστήρι Μετα-Φραση
Είσοδος Ελεύθερη
Απαραίτητη η κράτηση θέσεων
Πρωτοποριακό έργο ομιλίας, από τα πρώτα του αυστριακού συγγραφέα Πέτερ Χάντκε (του 1965), χωρίς χαρακτήρες και πλοκή, αλλά με τον λόγο στο κέντρο του. Οκτώ φωνές μοιράζονται το κείμενο σαν μία γλωσσική παρτιτούρα και ξεδιπλώνουν τον τρόπο συγκρότησης και αποδόμησης του εγώ του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου.
Συντελεστές
Διδασκαλία / Μετάφραση / Σκηνοθεσία: Κ. Αλέξης Αλάτσης
Σκηνικά – Κοστούμια: Η Ομάδα, μέσα από μια δημιουργική συνομιλία με τον σκηνογράφο/ενδυματολόγο Θάνο Βόβολη
Φωτισμοί: Κ. Αλέξης Αλάτσης
Ερμηνεύουν: Δέσποινα Γιαρίμπαμπα, Στέλλα Ελματζόγλου, Zviad Esatia, Φαίη Ιωαννίδου, Ρούλα Καλαβρυτινού, Σοφία Καψάλα, Λυδία Ξουράφη, Βάγκυ Φουσέκη
Φωτογραφίες: Στέλιος Χουστουλάκης
Video-Trailer: Λουκάς Παλαιοκρασάς
Ευχαριστούμε την Fabrica Athens / Τεχνοχώρο Φάμπρικα για την φιλοξενία του εργαστηρίου μας και το ΣΥΝΕΡΓΕΙΟ, την Γιολάντα Μαρκοπούλου και τους συνεργάτες της για την φιλοξενία των προβών μας.
Σκηνοθετικό σημείωμα
Η παράσταση που παρουσιάζουμε είναι το αποτέλεσμα της ενασχόλησής μας τους τελευταίους μήνες με τα έργα ομιλίας και τις υποκριτικές τους ιδιαιτερότητες στο Θεατρικό Εργαστήρι Μετα-Φραση που διευθύνω και που ξεκίνησε φέτος την λειτουργία του.
Η ρυθμολογική επεξεργασία του κειμένου, που ο Χάντκε έγραψε αρχικά για δύο φωνές, μια αντρική και μια γυναικεία, ώστε να καταλήξει στην πολυφωνική παρτιτούρα για οκτώ φωνές που παρουσιάζουμε, ήταν μια σημαντική διαδικασία για την προσέγγιση της τόσο ιδιαίτερης γλώσσας του μεγάλου αυστριακού συγγραφέα.
Η σκηνοθετική φόρμα που επιλέχθηκε δεν επιδιώκει να ερμηνεύσει το κείμενο. Θέλει μόνο να το κάνει να ακουστεί.
Κ. Αλέξης Αλάτσης
Παρατηρήσεις για τα δικά μου έργα ομιλίας (κείμενο του συγγραφέα)
Τα έργα ομιλίας είναι θεατρικά έργα χωρίς εικόνες, στο βαθμό που δεν προσφέρουν καμιά εικόνα του κόσμου. Δείχνουν τον κόσμο, όχι με την μορφή των εικόνων αλλά με τη μορφή των λέξεων, και οι λέξεις των έργων ομιλίας δεν δείχνουν τον κόσμο σαν κάτι που βρίσκεται έξω από τις λέξεις, αλλά τον κόσμο μέσα στις λέξεις. Οι λέξεις που συνθέτουν το έργο ομιλίας, δεν δίνουν καμιά εικόνα του κόσμου, αλλά μια αντίληψη του κόσμου. Τα έργα ομιλίας είναι θεατρικά, στο βαθμό που χρησιμοποιούν φυσικές φόρμες έκ-φρασης προερχόμενες από την πραγματικότητα. Χρησιμοποιούν μόνο μορφές και φόρμες που και στην πραγματικότητα μπορούν μόνο να είναι μορφές έκφρασης, δηλαδή, χρησιμοποιούν τις γλωσσικές φόρμες που στην πραγματικότητα πρέπει να εκφραστούν προφορικά. Τα έργα ομιλίας χρησιμοποιούν τις φυσικές φόρμες της εξύβρισης, της αυτοενοχοποίησης, της μετάνοιας, της δήλωσης, της ερώτησης, της δικαιολόγησης, της δικαιολογίας, της προφητείας, της κραυγής για βοήθεια. Έχουν λοιπόν ανάγκη έναν απέναντι, τουλάχιστον ένα άτομο, που να ακούει προσεκτικά, αλλιώς δεν θα ήταν φυσικές φόρμες έκφρασης, παρά επινοημένες φόρμες του συγγραφέα. Έτσι τα έργα ομιλίας είναι θεατρικά. Μιμούνται την κινησιολογία όλων των προαναφερόμενων φυσικών μορφών έκφρασης ειρωνικά στο θέατρο.
Δεν μπορεί να υπάρχει πλοκή στα έργα ομιλίας, γιατί κάθε πλοκή επί σκηνής θα ήταν μόνο μια εικόνα μιας άλλης πλοκής: τα έργα ομιλίας περιορίζονται, υπακούοντας στην φυσική τους φόρμα, σε λέξεις και δεν δίνουν εικόνες, ούτε καν εικόνες σε μορφή λέξεων, που θα ήταν μόνο αυτές που θα επέβαλε ο συγγραφέας ως εικόνες μιας εσωτερικής και υπό κανονικές συνθήκες μη εξωτερικεύσιμης κατάστασης πραγμάτων χωρίς λόγια και όχι μιας φυσικής έκφρασης.
Τα έργα ομιλίας είναι αυτονομημένοι πρόλογοι των παλιών έργων. Δεν θέλουν να προκαλέσουν επανάσταση, θέλουν μόνο να επιστήσουν την προσοχή.
