Από τη Συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του 38ου Grand Prix Μαρία Κάλλας

grand_prix_maria_callasΣτη Συνέντευξη Τύπου (6.10.2014) για την παρουσίαση του 38ου Γκραν Πρι Μαρία Κάλλας 2014 – Όπερα, τα μέλη της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής με αφορμή μία ερώτηση επεκτάθηκαν σε μία ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ τους για το παρόν και το μέλλον της Όπερας, όπως και για τους νέους τραγουδιστές:
(απόσπασμα)
Κυριάκος Λουκάκος : Σχετικά με το ζήτημα της συρρίκνωσης του κόσμου της όπερας και με αφορμή το γεγονός της απόλυσης της ορχήστρας και της χορωδίας της Όπερας της Ρώμης από τον δήμαρχο της Ρώμης, μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει ένα λυρικό θέατρο χωρίς αυτό το βασικό σκελετό ορχήστρας/χορωδίας από όπου έχουν αναδειχθεί και πολλοί τραγουδιστές όπερας;
Peter Katona (ο Πήτερ Κάτονα, Casting Director/ Βασιλική Όπερα /Royal Opera House – Covent Garden, Αγγλία): Φυσικά και όχι καθώς πρόκειται για σύνολα που αλληλεπιδρούν, διδάσκονται το ένα από το άλλο, μαθαίνουν να παίζουν μαζί και αποκτούν ένα δέσιμο, που θέλει χρόνο για να αποφέρει ένα σωστό και επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεν μπορείς να κάνεις επανεκκίνηση σε κάτι τέτοιο απλά διώχνοντας αυτούς τους ανθρώπους και προσλαμβάνοντας άλλους με λιγότερα χρήματα. Πρόκειται για πράξη βαρβαρότητας. Το βλέπουμε δυστυχώς να συμβαίνει συχνά στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια και λογικά θα συνεχιστεί μέχρι να επικρατήσει κάποια διαφορετική διάθεση/κλίμα. Πρόκειται για λανθασμένο τρόπο αντιμετώπισης της πολιτιστικής ζωής όταν επενδύεις χρήμα και ενδιαφέρον μόνο σε ότι είναι δημοφιλές (πχ. Ποπ μουσική). Παρόλα αυτά είναι εκπληκτικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο σε μια χώρα με πολιτισμό σαν την Ιταλία που υποστηρίζει μόνο 2 ή 3 μουσικούς φορείς/οργανισμοί (πχ. Σκάλα Μιλάνου) και λειτουργούν με το σωστό τρόπο και τελικά αναφέρουν προβλήματα ανεβάσματος παραγωγών, λόγω αδυναμίας εξεύρεσης πόρων ή λόγω καλύτερων εναλλακτικών επιλογών. Θεωρώ πως πρόκειται για χάος και ντροπή
Martina Arroyo (η Μαρτίνα Αρρόγιο, Υψίφωνος, ΗΠΑ): Παρόλα αυτά εμείς πρέπει να ενθαρρύνουμε τους νέους τραγουδιστές και να τους προετοιμάζουμε να ανταπεξέλθουν και να κάνουν το βήμα που πρέπει για το μέλλον τους έτσι ώστε να βοηθήσουν με τη σειρά τους το συγκεκριμένο είδος τέχνης να προχωρήσει. Δεν μπορεί να πει ένας νέος “ξέρω ότι δεν θα κάνω καριέρα οπότε δεν χρειάζεται και να δουλέψω”. Θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να κάνουν το βήμα και θα πρέπει να είναι απόλυτα έτοιμοι γι αυτό.
Peter Katona: Το γεγονός είναι πως η συγκεκριμένη κατάσταση δεν ισχύει μόνο στην Ιταλία αλλά και στη Γερμανία, δηλαδή σε 2 χώρες που αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο κομμάτι του διεθνούς ρεπερτορίου. Αυτές οι 2 χώρες θα έπρεπε να γεννούν πολλούς εκπληκτικούς νέους τραγουδιστές και δυστυχώς δεν ανταποκρίνονται στον πήχη. Σε διάφορους διαγωνισμούς που γίνονται κατά καιρούς, τραγουδιστές από τις συγκεκριμένες χώρες απέχουν, ενώ παρατηρούμε να πληθαίνουν οι συμμετοχές από την Ασία, τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (πχ. Ρωσία, Ουκρανία), τις ΗΠΑ. Πρόκειται για διακυμάνσεις που παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον.
Αλέξης Κωστάλας: Με τη δισκογραφική βιομηχανία να είναι πιεστική και μανιασμένη για νέα ταλέντα/αστέρια, τι πιθανότητες έχει ένας νέος τραγουδιστής να μπορεί να πει όχι και να περιμένει να αναπτυχθεί και να ωριμάσει περιμένοντας και 10 χρόνια έως ότου θεωρήσει τον εαυτό του έτοιμο να ανταπεξέλθει σε δύσκολους ρόλους;
Cheryl Studer (Σέριλ Στιούντερ, Πρόεδρος της Επιτροπής, Υψίφωνος, ΗΠΑ/Γερμανία): Προσωπικά πιστεύω πως ένας νέος τραγουδιστής ή ακόμα και κάποιος πιο έμπειρος μπορεί να πει και Ναι και Όχι, αλλά όποια και αν είναι η απάντηση θα πρέπει να είναι έτοιμος να δεχτεί και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες.
Dame Gwyneth Jones (η Ντέιμ Γκουίνεθ Τζόουνς, Υψίφωνος, Ουαλία): Προσωπικά είπα όχι σε πολύ σημαντικούς διευθυντές ορχήστρας στην αρχή της καριέρας μου. Ήμουν 25 και αρνήθηκα να τραγουδήσω Ιζόλδη και Ηλέκτρα και άλλους πολύ σημαντικούς ρόλους. Περίμενα και έτσι ακόμα και τώρα τραγουδώ μερικές φορές. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο χώρος της όπερας συρρικνώνεται αλλά ότι αναπτύσσεται αλλά όχι πάντα με τον καλύτερο τρόπο. Παλαιότερα ήταν κάτι το αξιοσημείωτο αν το Covent Garden για παράδειγμα ανέβαζε το «Der Ring des Nibelungen» του Wagner, τώρα πια όμως υπάρχουν πολλοί χώροι που ανεβάζουν αυτές τις μεγαλειώδεις παραστάσεις και δεν υπήρχαν ούτε και θα υπάρξουν ποτέ αρκετοί λυρικοί τραγουδιστές για ρόλους όπως οι Wotan, Hagen και Brunnhilde για να τραγουδήσουν σε όλα αυτά τα μέρη. Όταν είναι νέοι δεν έχουν ακόμη αναπτύξει τη σωστή φωνή και εμπειρία και δυστυχώς πείθονται να αναλάβουν μεγάλους ρόλους που τελικά τους καταστρέφουν.
Επίσης, θεωρώ τραγωδία το γεγονός ότι η πολιτική εξουσία δεν ενδιαφέρεται για τη μουσική παιδεία. Το ενδιαφέρον βλέπουμε να κλίνει κυρίως προς την ανάπτυξη του κέρδους γι αυτό για παράδειγμα βλέπουμε χιλιάδες κόσμο σε ποδοσφαιρικά γήπεδα και τεράστια ποσά χρημάτων να επενδύονται εκεί εν αντιθέσει με την όπερα όπου δε δίνεται η ευκαιρία στους νέους να γνωρίσουν και να διδαχθούν αυτό το είδος μουσικής, με αποτέλεσμα να καταλήγουν μόνο στην ακρόαση μουσικής που είναι δημοφιλής (πχ. Ποπ μουσική).
Martina Arroyo: Συμφωνώ, αλλά ας μην ξεχνάμε πως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά για εμάς, 50 χρόνια πριν. Τώρα οι νέοι ψάχνουν την ευκαιρία, μερικοί μάλιστα ακολουθώντας λάθος συμβουλές ευχόμενοι πως κάποια στιγμή θα μπορέσουν να εισέλθουν στο χώρο της όπερας. Τότε, το όχι ήταν σεβαστό από τους παραγωγούς, διευθυντές κλπ. Ο κύριος Katona θα μπορούσε να μας διαφωτίσει σχετικά με τη σημερινή κατάσταση.
Peter Katona: Νομίζω πως είναι μύθος ότι οι νέοι δεν έχουν δικαίωμα στο όχι. Μπορώ να αναγνωρίσω κάποιες περιπτώσεις σε κάποια μικρά θέατρα της Γερμανίας όπου λόγω δεσμεύσεων συμβολαίου δεν είναι εφικτό το όχι, αλλά διεθνώς δεν αναγνωρίζω κάτι τέτοιο. Οι τραγουδιστές οφείλουν να βρουν τι τους ταιριάζει και τι είναι σωστό γι αυτούς και αυτό είναι μέρος του ταλέντου τους. Πρέπει να ξέρουν τι τους αρμόζει και να έχουν το σθένος να το κοινοποιήσουν. Αν ένας τραγουδιστής δεν γνωρίζει τα χαρακτηριστικά και τα όρια της φωνής του τότε θα δημιουργήσει πρόβλημα αργά ή γρήγορα. Λέγοντας όχι παρακινείς και το ενδιαφέρον.
Martina Arroyo: Για να γίνει κάτι τέτοιο παρόλα αυτά ο υποψήφιος θα πρέπει να καταφέρει να φτάσει σε μια μεγάλη σκηνή και στη διαδρομή αυτή είναι που γίνονται τα λάθη καθώς λόγω νεανικού αυθορμητισμού, φιλοδοξίας αλλά και κακών συμβουλών μπορεί να μην καταφέρει να φτάσει ποτέ στη μεγάλη σκηνή όπου θα του δινόταν η ευκαιρία να πει το όχι του.
Dame Gwyneth Jones: Όταν έκανα την πρώτη μου Ηλέκτρα στην Κολωνία ήταν μια κοπέλα που με παρακολουθούσε με τεράστιο ενδιαφέρον και την προσέγγισα και μου είπε πως αισθανόταν πολύ τυχερή καθώς είχε υπογράψει το πρώτο της συμβόλαιο και πως ο ρόλος θα ήταν η Ηλέκτρα. Τη συμβούλεψα να μην το κάνει και να περιμένει τουλάχιστον 15 χρόνια. Δεν ακολούθησε τη συμβουλή μου και τελικά δεν ξανάκουσα για αυτήν ποτέ. Επίσης, παλιότερα, ένας μάνατζερ είπε σε μια σοπράνο πως θα έπρεπε οπωσδήποτε να τραγουδήσει “Oberon”, αυτή αρνήθηκε με αποτέλεσμα να της κάνουν μήνυση. Πρόκειται λοιπόν για μια επιπλέον πτυχή του ζητήματος. Οι Agents και οι managers φταίνε επίσης καθώς θα έπρεπε να φροντίζουν και να συμβουλεύουν σωστά τους τραγουδιστές.
Ευγενική Υποστήριξη: Εθνική Λυρική Σκηνή
Χορηγοί Επικοινωνίας
Alpha TV
ΤΑ ΝΕΑ
E-go.gr Culturenow.gr Clickatlife.gr
Monopoli.gr Tar.gr Camera Stylo online.gr
Γραφείο Τύπου: Χαρά Πετρούνια
+30 6972 710 991 e-mail: petrouniax@gmail.com

You may also like...