Ανακυκλώνοντας τη Μήδεια Recycling Medea

Ανακυκλώνοντας τη ΜήδειαRecycling Medea
Γερμανία      2013            Διάρκεια: 82’

Σκηνοθεσία: Αστέρης Κούτουλας
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Χορογραφία:Renato Zanella
Πρωταγωνιστούν:
Μαρία Κουσουνή, Bella Oelmann, Ντανίλο Ζέκα, Franziska Hollinek-Wallner, Eno Peci, Σοφία Πίντζου, NickyVanoppen, NicolausKausch, André Hennicke, IoannaKriona, Χοροθεατρική ομάδα «Ακροποδητί»

Η ιστορία της ταινίας για τη δολοφονία δυο παιδιών από την ίδια τη μητέρα τους προέρχεται από τον Ευριπίδη και είναι ένα, από την αρχαιότητα και μετά, άπειρες φορές ανακυκλωμένο θέμα που δεν έχει χάσει τίποτα από τη σύγχρονη και φρικαλέα επικαιρότητά του. Πρόκειται για μια ταινία που ξεκίνησε από τη μαγνητοσκόπηση μιας παράστασης μπαλέτου και συνδέει τον αρχαίο Ελληνικό Μύθο με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, τη χορογραφία του Ρενάτο Ζανέλα και την ερμηνεία της Μουσικής Ακαδημίας της Αγίας Πετρούπολης. Μια ταινία αφιερωμένη σε αμήχανους γονείς και ιδίως σε νέους που προσπαθούν να κατανοήσουν τη σκληρή μοίρα που τους επιφυλάσσει το μέλλον…
Το φιλμ ξεκινάει και τελειώνει με τη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, που συνοδεύει τις λιγοστές φράσεις που προφέρονται. Έξι σολίστες χορευτές, (ανάμεσά τους η εξαιρετική Μαρία Κουσουνή ως Μήδεια), σε εκφραστικές κοντινές λήψεις, λυρικές χορευτικές σκηνές, αποκαλυπτικές καταστάσεις πρόβας, μια μίξη από κλασικό μπαλέτο και σύγχρονο εκφραστικό χορό, συνυφασμένη με εικόνες από εξεγερμένους και κουκουλοφόρους νεαρούς, βαριά οπλισμένους και ανεξέλεγκτους αστυνομικούς, μορφές από έναν άλλον, αμείλικτο κόσμο που έχει σφετεριστεί την καθημερινή πραγματικότητα. Μέσα σε αυτό τον κόσμο προβάλλει ξαφνικά η μορφή της δεκαπεντάχρονης Μπέλα Έλμαν η οποία, παίζοντας τον ίδιο της τον εαυτό, κάνει το κινηματογραφικό ντεμπούτο της. Η αθωότητα που είναι καταραμένη, εξοβελισμένη από την κοινωνία, στο έλεος της εξάντλησης, της απογοήτευσης, της έλλειψης στοργής.

«Η Μήδεια που θα δείτε είναι η σημερινή Ελλάδα. Προσέξτε τα τελευταία 10  λεπτά.  Εκεί που η Μαρία Κουσουνή με την καθοδήγηση του Ζανέλα αναδεικνύεται σε κορυφαία ερμηνεύτρια του καιρού μας και συγχρόνως σε μια ιδανική μορφή της σύγχρονης Ελλάδας, που σπαράζει από τα σκληρά χτυπήματα της Μοίρας. Δείτε την φοβερή σκηνή με την κραυγή, που την ακολουθεί η σταύρωση. Η Μήδεια προσπαθεί να σταθεί όρθια. Πέφτει ξανά και ξανά. Όμως στο τέλος κάθεται πάνω στο σκάφος, την Αργώ, το σύμβολο των παθών της. Ορθώνει με περηφάνια το κορμί της. Γυρίζει αργά το πρόσωπό της και ατενίζει με αξιοπρέπεια και δύναμη εχθρούς και φίλους σαν να λέει: Είμαι εδώ. Ακέραιη. Νικήτρια του χρόνου. Είμαι η Ελλάδα!».

Μίκης Θεοδωράκης

You may also like...