Ένα κινηματογραφικό ταξίδι με τον Nick Cave
THE ROAD TO GOD KNOWS WHERE
Ντοκιμαντέρ του Uli M Schüppel και DJ-Set
Τετάρτη 4 Οκτωβρίου 2017, 20:30
στο Goethe-Institut Athen
Ομήρου 14-16, Αθήνα,
Τηλ. 210 3661000
Είσοδος ελεύθερη
THE ROAD TO GOD KNOWS WHERE/ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ
(Γερμανία 1990, α/μ, 89‘)
Παρουσία του σκηνοθέτη
Ο Βερολινέζος σκηνοθέτης και παραγωγός Uli M Schüppel (Ούλι Σύπελ) είναι φέτος μέλος της κριτικής επιτροπής του διαγωνιστικού τμήματος «Μουσική&Φιλμ» του Διενθούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» (βλ. και ιστοσελίδα https://www.goethe.de/ins/gr/el/ver.cfm?fuseaction=events.detail&event_id=21065000 )
Θα ήταν πολύ κρίμα να αφήσουμε αυτόν τον καλλιτέχνη που υπήρξε (και είναι ακόμα) σημαντικό κομμάτι της «μυθικής» βερολινέζικης underground κουλτούρα της δεκαετίας του 1980 και 1990 να φύγει χωρίς να τον γνωρίσουμε από κοντά.
Γι’ αυτό και του αφιερώνουμε μια βραδιά, προσφέροντας στο αθηναϊκό κοινό την ευκαιρία να δει το θρυλικό του ντοκιμαντέρ „The Road to God knows where“ και ν’ ακούσει για εκείνη την εποχή, όχι μόνον αφηγήσεις, αλλά και μουσική που ο ίδιος προτείνει μ’ ένα DJ-Set.
Η ταινία
Οι Nick Cave & The Bad Seeds περιοδεύουν στις ΗΠΑ (Φεβρουάριος/Μάρτιος 1989). Απανωτές εμφανίσεις, 24 συναυλίες σ’ έναν και μόνον μήνα: Φιλαδέλφεια, Βοστώνη, Ν. Υόρκη … Σικάγο… Ντιτρόιτ, Λος Άντζελες …
Μια τεράστια πρόκληση για τον Nick Cave και την ομάδα του, τους διεθνείς σταρ της ροκ μουσικής Mick Harvey (Crime an City Solution, Soundtracks), Blixa Bargeld (Einstürzende Neubauten), Kid Congo Powers (Cramps, Gun Club), Thomas Wydler (Die Haut).
Ο Uli M Schüppel, στενός φίλος των μουσικών, καταγράφει το ταξίδι, τον καθημερινά επαναλαμβανόμενο κύκλο της περιοδείας: δρόμος – ξενοδοχείο- soundchek-backstage-συναυλία-ξενοδοχείο-δρόμος …
Και πάντα η μουσική στο επίκεντρο – η μουσική ως ο κοινός τόπος.
Αγγλικά με ελληνικούς υπότιτλους
Το Μάιο του 2008 οι αναγνώστες και οι συντάκτες του αμερικάνικου περιοδικού TOTAL FILM MAGAZIN συμπεριέλαβαν „To God Knows Where“ στις 20 καλύτερες μουσικές ταινίες όλων των εποχών.
Το ντοκιμαντέρ παρουσιάστηκε επίσης την τελευταία εβδομάδα της φετινής documenta 14 στο Κάσελ στο πλαίσιο του κινηματογραφικού προγράμματος που επέλεξε ο καλλιτεχνικός διευθυντής Adam Szymczyk με «σημαντικές ταινίες που σπάνια προβάλλονται».
Μετά την προβολή ακολουθεί DJ-Set με τον Uli M Schüppel στο φουαγιέ του Ινστιτούτου.
Uli M Schüppel
Ένας από τους πιο ενδιαφέροντες και διεθνώς βραβευμένους Γερμανούς δημιουργούς στο χώρο του κινηματογραφικού δοκιμίου και κυρίως του μουσικού ντοκιμαντέρ.
Σπούδασε Γερμανική Φιλολογία, Ρομανικές Γλώσσες και Γλωσσολογία στη Χαϊδελβέργη καθώς και Σκηνοθεσία στη Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Βερολίνο. Εκτός από ταινίες μικρού μήκους, μουσικά βίντεο και animation, π.χ. το επίσημο τρέιλερ της Μπερλινάλε, έχει στο ενεργητικό του 14 μεγάλου μήκους ταινίες, μυθοπλασίες και ντοκιμαντέρ μεταξύ των οποίων και το θρυλικό «The Road to God Knows Where» για τον Nick Cave. Από το 2003 διδάσκει Σκηνοθεσία και Ντοκιμαντέρ στη Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης στο Βερολίνο καθώς και στη Nederlandse-Filmacademie στο Άμστερνταμ.
Βιογραφία, Φιλμογραφία και περισσότερα:
http://schueppel-films.de/ (Αγγλικά+Γερμανικά)
Η βραδιά πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Carousel Films, διανομέα του κινηματογραφικού έργου του Uli M Schüppel στην Ελλάδα.
Πληροφορίες και φωτογραφικό υλικό:
Βίκυ Τραχανή, Τηλ. 210 3661043, vicky.trachani@athen.goethe.org
www.goethe.de/athen
Uli M. Schueppel
Γεννήθηκε το 1958. Ξεκίνησε σπουδές ανθρωπιστικών επιστημών ενώ παράλληλα γύριζε πειραματικά Super-8, video clip, έγραφε νουβέλες και διηγήματα, εργαζόταν ως παραγωγός στο ραδιόφωνο και ως μπάρμαν στο θρυλικό X n’ Pop. Οι στενές του σχέσεις με την εναλλακτική κουλτούρα και ιδιαίτερα την ακμάζουσα μουσική σκηνή του Δυτικού Βερολίνου (Nick Cave and the Bad Seeds, Crime and the City solution και κυρίως Einstürzende Neubauten) διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα πορεία του και οικοδόμησαν μακροχρόνιες δημιουργικές συνεργασίες.
Από το 1984 ως το 1989 σπούδασε σκηνοθεσία και δραματουργία στην Ακαδημία Κινηματογράφου του Βερολίνου.
Το 1989, με το μεσαίου μήκους «Nihil oder Alle Zeit der Welt» («Τίποτα ή Όλος ο χρόνος του Κόσμου» με πρωταγωνιστή τον Blixa Bargeld), βραβεύεται σε διάφορα φεστιβάλ. Το «The Road to God knows where» («Ο δρόμος για εκεί που ένας Θεός ξέρει», 1990), μια σκοτεινή καταγραφή της καθημερινότητας του Nick Cave και των Bad Seeds κατά τη διάρκεια της Αμερικανικής τουρνέ τους, αποτέλεσε την πτυχιακή του εργασία. Το 2008 το φιλμ ψηφίστηκε από τους αναγνώστες του Total Film Magazine ως ένα από τα καλύτερα 20 band films της ιστορίας του σινεμά.
Η πρώτη του ταινία μυθοπλασίας, το «Vaterland» («Η γη των Πατέρων», 1992), η τραγική ιστορία ενός Αλγερινού πατέρα μετά την πτώση του Τείχους, βραβεύεται σε διεθνή Φεστιβάλ.
Από το 1994 ως το 1999 γυρίζει μια σειρά ντοκιμαντέρ και κινηματογραφικών δοκιμίων που συμμετέχουν και βραβεύονται σε σημαντικά φεστιβάλ (Βερολίνο, Ρότερνταμ, Εδιμβούργο, Νέα Υόρκη): To «Jahre der Kälte» («Παγωμένα Χρόνια», 1994), ένα φιλμ για τον εγκλεισμό του απελθόντα πατέρα του σε σταλινικό γκουλάγκ (μουσική Blixa Bargeld), το «Sid and Nacy -Ex&Pop» (1996), μια καταγραφή της διαδικασίας ανεβάσματος του ομώνυμου θεατρικού έργου και το «Der Platz» («Ο τόπος», 1999), ένα μουσικό δοκίμιο για την ανοικοδόμηση της πλατείας Πότσνταμ σε συνεργασία με τον μουσικό F.M. Einheit.
To 1999, με το «Planet Alex» («Πλανήτης Άλεξ»), μια ταινία διασταυρούμενων ιστοριών με επίκεντρο την πλατεία Αλεξάντερπλατς (από τις πρώτες Γερμανικές παραγωγές γυρισμένες με Mini DV), αποσπά πολυάριθμα βραβεία σε φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.
Την ίδια εποχή συμμετέχει ως εκλέκτορας στην εβδομάδα Νέων Μέσων του Βερολίνου – Βραδεμβούργου και δίνει διαλέξεις για την ψηφιακή κινηματογραφική δημιουργία σε ινστιτούτα και συνέδρια.
Το 2002 σκηνοθετεί το επίσημο τρέιλερ του Φεστιβάλ του Βερολίνου (το Φεστιβάλ δεν το έχει αλλάξει μέχρι σήμερα) και το 2003/4 το σουρεαλιστικό «Santos – Heldentaten, die keiner braucht» («Σάντος, αχρείαστα ανδραγαθήματα»). Ακολουθεί το «The Song» («Το τραγούδι», 2004), ένα ντοκιμαντέρ μεσαίου μήκους για τον Nick Cave και τους Bad Seeds.
Το «Berlin Song» (2006), καταγράφει την νέα φολκ σκηνή του Βερολίνου και την συνομιλία της με τον μύθο της πόλης. Το φιλμ συμμετέχει στο Φεστιβάλ Βερολίνου. Ως το 2007, σε συνεργασία με την Νορβηγίδα φωτογράφο Μαρί Σγιέβολντ, ο Ούλι Σίπελ παρουσιάζει μια σειρά φωτογραφικών και video installation σε όλο τον κόσμο.
Το 2008 γυρίζει το δοκίμιο «Der Tag» («Η μέρα»), ένα κινηματογραφικό διαλογισμό πάνω στην καθημερινή παρουσία και γεωγραφία του θανάτου, σε μουσική F.M. Einheit. Το φιλμ συμμετέχει στα Φεστιβάλ του Ρότερνταμ και της Λειψίας.
Το «Off Ways – Berlin» (2009) μια μοναδική μαρτυρία για ένα άγνωστο γεγονός των ημερών μετά την πτώση του Τείχους προβάλλεται στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Το 2010 ολοκληρώνει το «Tranzania. Living. Room», ένα ελεγειακό ντοκιμαντέρ γυρισμένο στην Τανζανία.
Παράλληλα με το κινηματογραφικό του έργο ο Ούλι Σίπελ γυρίζει video clip για μουσικούς και γκρουπ όπως ο Mick Harvey, οι Crime and the City Solution και οι Singapore Sling. Διευθύνει την δική του εταιρεία παραγωγής και από το 2002 είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
(www.schueppel-films.de)
